پریشب تا دیروقت نشستم و کارای فصل جدید و جدول بندی دیتام رو انجام دادم.. فک کنم تا ساعت سه نشسته بودم پاش. از صبحش شروع کرده بودم بی وقفه و خب البته وسطاش هم میومدم سر میزدم و پستای قبلی رو میذاشتم... بعد دیگه وقتی تموم شد، خیالم راحت شد و رفتم خوابیدم...
صبحش که دیروز باشه زودتر بیدار شدم. کمد تکونی و اتاق تکونی کردم.
بعد من یه عالمه لباس داشتم که همیشه میگفتم بالاخره یه روز میپوشم، و اینجوری میشد که الان هزارساله هی از این ور به اون ور میکنم بی اونکه حتی یه بار بخوام بپوشمشون. بعد هی این بار با خودم تکرار میکردم که از اصل جایگزینی استفاده کن! چیزایی که اینهمه وقته نپوشیدی بریز دور تا بتونی چیزایی که دوست داری بخری!
اینطوری شد که در پایان کار من دو تا کیسه ی گنده لباس داشتم برای دور ریختن و کلی جای باز برای لباسای جدید!
دیگه تا عصر کارم تموم شد...با دخترک چشم سیاه و مامان رفتیم خرید... یعنی هیچ ایده ای نداشتم که چی میخوام!
ولی خب اول از همه چندتایی لباس خونه و زیر و اینا گرفتم تا جبران اونایی که ریختم دور بشه..و به علاوه ی چندقلم لوازم آرایشی...
امروز هم رفتم آرایشگاه برای رنگ موهام! زیاد فرقی با قبلی نکرد کمی روشن تر شد فقط که اونم در حدی نیس که قیافم زنونه شده باشه.
من فک میکنم هر آرایشگاهی توی یه چیزی خوبه مهارت داره! این بارها بهم ثابت شده! یعنی برای هر سرویسی که میخوایم بگیریم باید بریم یه جا انگار! مثلا کسی که کار ابروش خوبه الزاما کار رنگش خوب نیس! نمیدونم والا!
نصف کارای لیستم رو انجام دادم... خیالم کمی راحت شد..خریدای لباسام مونده.. بی نهایت خوشحالم! دیروز توی خیابون همه ریخته بودن خرید میکردن من عااااشق این حس و حالم. یعنی همین که میبینم مردم توی تکاپو میفتن بهترین حس دنیاس واسم! دست بعضیا شیرینی بود و بوی شیرینی و خوشحالی توی خیابون میومد! چرا انقد عید خوبه؟؟ سال نو و انگیزه.. وای من تا آخر عمرم عاشق بهارم!
بعد آهان ، من قبلترا که تازه از این کیفهای کوچولوی کجکی (آدرس دادنو :)) ) مد شده بود میگفتم چیزی مسخره تر از اینم هست آخه کیف؟؟ ولی کم کم دیدم که بابا خیلی کاربردیه! میتونی راحت بندازیش روی شونه ات، و فقط چیزای ضروری رو برداری. اونم برای منی که متنفرم توی کیفم شلوغ باشه...
یه مدت همه عکس توی کیفشون رو میذاشتن من از دیدن اونهمه خرت و پرت و جینگیلیجات شاک میشدم! من توی کیفم یه بسته دستمال کاغذی دارم، یه آینه ی کوچیک و کیف پولم! آدامس رو معمولا توی کیف پولم جا میدم و شکلات هم همیشه یکی دوتایی دارم چون همیشه سر کلاسام وسط تدریس دل شعفه میگیرم از گرسنگی! بعد اونقدر هم بی طاقت میشم که اگه شکلات داشته باشم از شاگردام میپرسم خوراکی دارن بهم بدن؟؟!! همیشه اولین بار که اینو به شاگردام میگم خندشون میگیره، بعد جیغ میزنم که بابا جدی دارم میگم گرسنه ام و نمیتونم درس بدم! بعد یهو همه با هم کیفاشون رو میگردن و بهم چندتایی شکلات میدن :)) البته سر کلاسای آقایون این اتفاق نمیفته اونا اهل این چیزا نیستن!
داشتم میگفتم، این کیف کوچولوهای کجکی!! شدن بهترین همراهای من! سریع و راحت وسیله هام رو میریزم توشون و میرم بیرون!
بعد وسط دید زدن مانتوها یه دونه شنلی خیلی ناز دیدم که دودل بودم بخرم یا نه! اولش فک کردم که خب استایل من نیس این مدل! ولی وقتی فکر کردم که چه همه توش میتونم راحت باشم خوشم اومد. مخصوصا برای من که از آستین متنفرم و همیشه وقتی حواسم نیس میبینم که آستینامو زدم بالا. میدونم که اصلا جلوه ی خوبی نداره ولی راحت نیستم توی کلاس مخصوصا وقتی پای تخته می نویسم از اینکه هی آستینه بره بالا و بیاد پایین حالم بهم میخوره!
چقد زیاد نوشتم! حالم خوبه خیلی!
................................................................................
آدمی نیستم که غر بزنم، یا از کسایی که انرژی منفی هستن و اخلاقاشون روی اعصابمه بد بگم. یعنی تا وقتی خودم رو به صورت مستقیم درگیر نکنن ازشون چیزی نمیگم یا نمی نویسم... ولی به شدت یکی هست اطرافم که روی مخمه. هربار که سعی میکنم نسبت بهش بی تفاوت باشم یا دیگه نرم سراغش یه حرکتی میزنه که باعث میشه با خودم فکر کنم خسسسسسته نمیشه آخه این لامصب از اینهمه غر زدن؟ از اینهمه ایراد گرفتن از این و اون؟ بعد همیشه هم جمله هاشو با یه رفرنس موثق قاطی میکنه که بگه یعنی نظر منه تنها این نیس فلانی ام اینو میگه... دلم میخواد یه بار بهش بگم خودت یعنی واقعععععا نمیدونی که نصف بیشتر حرفات راجع به اینو اونه و همششششششش داری رفتارای بقیه رو تحلیل میکنی درحالیکه خودت خیلیییی رو مخی؟؟خودت میدونی که چقددددر از بیرون منفور به نظر میای وقتی همممممششششش بی اغراق همششششش و مدااااام حرفات راجع به دیگران و رفتاراشونه؟ کاش یه روز میتونستم اینو بهش بگم ولی خب چون با خود من مستقیم کاری نداشته منم تنها گزینه ام دوری کردن ازشه. کاش میشد دیگه هیچ وقت چشمم بهش نمیخورد. خودمم مرض دارم آخه چون اگه یه مدت بشه که ازش خبری نشه سراغش رو به صورت قایمکی میگیرم و دقیقا همون موقع باز یه چیزی ازش میشونم که با خودم میگم فا///کککککک یو میلو! چه مرگته خب ولش کن دیگه لعنتی تو میدونی که چقددددد حالتو بهم می زنه آخه...
کاش یه روز میشد که همه بتونن راجع به تواناییهای خودشون فقط حرف بزنن، بتونن از نقاط مثبتشون بگن و بقیه رو هم تشویق کنن... ولی توی جامعه ای که حرف زدن راجع به اینجور چیزا خودنمایی یا خودشیفتگی به نظر میاد، و فقط آه و ناله و بدبخت جلوه دادن خوب و پسندیدس همچین چیزی محقق نمیشه...
من کیف میکنم وقتی میرم جایی یا با کسی حرف میزنم که از خودش و قابلیت هاش میگه.من از آدمایی که به خودشون و به کارایی که انجام میدن ایمان قلبی دارن خوشم میاد! اصلا هم به نظرم نمیاد که اعتماد به سقف دارن و حالمو بهم میزنن! به نظرتون جالب نیس بدونیم هرکس چجوری زندگی میکنه و چجوری نقاط قوتش رو تقویت میکنه؟ شنیدنه اینجور چیزا نسبت به شنیدن غر زدن و شنیدن بدبختی ها و نا امیدیا گوش نواز تر نیست؟؟
.....................................................................................
وای عید ^_^
...............................................................................
اوه راستی... یه چیزیو میخوام بگم... این دیوار مهربانی خیلیییی ایده ی قشنگیه، خیلییییی خوبه، کمک کردن خیلیییییییی زیباس، به فکر بقیه بودن بی نهاااایت خوبه... من حامی صددرصدشم.. ولی یه چیزی هست اونم اینه که من اصلا دلم نمیاد لباسای کهنه ام رو بدم به کسی... فک میکنم که خب اون آدم فقیر هست ولی انسان هم هست... چه گناهی کرده که باید لباسای کهنه بپوشه حالا چون پول نداره؟ فک میکنم اگه بخوام روزی کمک کنم دلم میخواد چیزای نو هدیه بدم، پول اصلا هدیه بدم... میدونم که کلی مخالف هست با این ایده ی من، ولی من هرکاااااار کردم دلم راضی نشد اون دوتا کیسه ی لباسام رو بذارم کنار دیوار مهربانی.. یعنی اصلا فک نمیکردم که نتونم بذارم! اصلا فکر نمیکردم حتی که این مدلی فکر میکنم! ولی وقتی دستم نرفت به سمتش با خودم گفتم عه چرا؟ دیدم که دلیلش همونه! خب میدونم لابد اشتباس، هرکسی توان کمک کردن لباس نو رو نداره ولی آخه دلم نیومد... چیکار کنم دوست نداشتم لباس کهنه ی من بشه دلخوشی واسه یکی دیگه :(( کاش یه روزی اونقدر توان مالی داشته باشم که بتونم چیزای خوب و نو رو هدیه بدم به کسایی که نیاز دارن...