دیشب برای اولین بار، خانواده ی مارس رو برای شام دعوت کرده بودیم... 

شب خوبی بود علیرغم اینکه چندتاییشون نتونسته بودن بیان... 

این وسط من مدام در حال پذیرایی بودم و زیاد نشد که وقت بگذرونم باهاشون...

ولی خب بیشتر خواهر بزرگه حرف میزدم... لابه لای حرفاش بهم گفت که فلان آرایشگاه- همونی که خودم هم مد نظرم بود- رو میخوای برای عروسیت رزو کنی؟ گفتم همونجا مد نظرمه ولی خب جاهای دیگه رو هم باید سر بزنم. گفت که هزینه ی آراشگاهت رو من میخوام به عنوان یه یادگاری پرداخت کنم و هرجایی که دوست داری برو با هر هزینه ای...

من این مدل ساپورت کردناشو دوست دارم. نه بخاطر بعد مالیش، بخاطر این دلگرمی ای که میده! یادمه چندماه قبل تر هم وقتی شنیده بود که میخوام از بعضی هزینه ها بزنم میگفت که نکن این کارو، چرا میخوای عروسی ای بگیری که اونجوری نباشه که میخوای؟ لباس خوب بخر، آرایشگاه خوب برو، با اینکه مارس رو خیلی دوست داره ولی میگفت این هزینه چیزیه که باید بپذیره و برای تو تقبل کنه...

دیشب هم نشسته بود با دوتاییمون حرف میزد و مثل یه مامان حرص و جوش میخورد که پس چرا هیچ کاری نمی کنین، چرا پیگیری نمی کنین... میگفت که میخوای یه چیز هول هولی و الکی بگیری که فقط از سر خودت باز کنی؟ مارس اگه وقت نداره بیا من میبرمت، بیا بریم جاهای خوب رو ببین، کارای خوب رو بشناس، فیلمبردارای خوب رو بسنج و کاراشون رو با حوصله ببین...و آخر خودت تصمیم بگیر، بذار کاری که میکنی باب میلت باشه به دلت بشینه، عجله ای چیزی رو انتخاب نکن...هرچقدر لازم باشه و هروقتی که بخوای من همراهیت میکنم... عروسی چیزیه که مال توعه، تا ابد خاطرش با تو می مونه، شاید اگه چیزی که بپسندی از نظر بقیه معمولی باشه، ولی چیزیه که تو دوست داری... نبینم کاری کنی که فقط از رو بی حوصلگی و عجله باشه و دوستش نداشته باشی... بهش گفتم فکر کنم منو  دیگه شناختی که کاری که بخوام و دوست داشته باشم رو میکنم اصلاااا برام مهم نیست بقیه چی میگن...

بهش گفتم همین که هستی، همین که مارو هول میدی همیشه به جلو برامون خیلی ارزشمنده...همین که میدونم کسی هستی که همیشه چیزای خیلی خوب رو میشناسی و توی همه چی سررشته داری بهم دلگرمی میده...

........................................................................

مارس به یه جعبه شیرینی مرد علاقم  و دسته گل اومده بود! دقیقا جو شبیه همون چیزی شده بود که توی بله برونم بود! همون آدما، همون چیدمانی که برای اون روز در نظر گرفته بودیم... دیب برام پر از حس های خوووووب بود! پارسال همین موقع ها بود که استارت زده بودیم تا موضوع رو مطرح کنیم... اون مدیر خنگ کلی کارامون رو انداخت عقب ولی :)) باورم نمیشه یه سال داره میشه!

توی وبلاگ یکی از بچه ها خوندم که که نوشته بود دوران عقد و نامزدی مسخرس... اینو توی پست سفر میخواستم بگم که واقعا همینطوره! من این روزا خیلی راجع به این موضوع حرف میزنم.... آدم لنگ در هواست خصوصا برای کسایی مثل ما که خیلی رومون نمیشه زیاد توی خونه ی هم رفت و آمد کنیم و بمونیم. نهایت آخر هفته ها اینطوریم ولی کسایی رو میشناسم که سه روز اون خونه ی دختره و چهار روز دختر خونه ی اونا و حتی کمد لباساشون رو تقریبا نصف میکنن با هم... که خب خیلی خوبه و خوش به حالشون چون بهشون سخت نمیگذره زیاد... من میخوام که سریعتر بریم خونه ی خودمون و برنامه هامون رو به صورت شخصی و دو نفری بدون اینکه لازم باشه همه بفهمن استارت بزنیم...

...................................................................

فردا کار کردن شروع میشه!دو روزی که تایم دادم از صبح زود تا شب هست... تعطیلات نازنینم تموم شد. گرچه دیگه مثه سابق سرم شلوغ نیس ولی همینم بالاخره یعنی که تعطیل نیستم :(( با اینحال فردامو میخوام یه استارت قوی و پر از انرژی داشته باشم....یه صبحانه ی مفصل، و یکمی ورزش حالمو جا میاره...