درست همون لحظه ای که داشتم با انرژی و عشق کارم رو انجام میدادم چشمم خورد به فیش ثبت نام بچه ها... و بعد؟ حساب کردم دیدم الان همین یه دونه کلاسم که شونزده نفر آدم توشه یک میلیون و ششصد هزارتومن برای ثبت نام دادن جمعا.. بعد اون وقت به من چقدرشو میدن؟؟؟ فس شدم! نشستم روی صندلیم و تا چند ثانیه نتونستم کارمو انجام بدم.. با اینکه میدونستم خب اینو.. هفت ساله میدونم ولی فکر میکنم واقعا چرا یکی که اینقدر عشق داره به کارش اینقدر در حقش بی انصافی میشه... همون موقع به مارس تکست زدم و گفتم.. میدونه که چقدر ناراحتم همیشه از این بابت.. با اینکه همین الانشم دارم خوب پول درمیارم ولی حقم بیشتر از ایناس.. من دارم با عشق کار میکنم... زحمت کشیدم واسه چیزی که الان هستم (حتی اگه خیلی هم خوب نباشه..) بعد اونم دلداریم داد و گفت همه چیز بهتر میشه...با خودم فکر کردم که چقدر خوبه که دارمش.. که میتونم هر لحظه باهاش راجع به همه چیز حرف بزنم و براش از احساسم بگم...

شب بهش گفتم بذار روی پات بشینم.. خودمو مچاله کردم توی بغلش و با بغض سکوت کردم... گفتم میبینی؟؟ یکی مثل من از روزای اول زندگیش تلاش کرده و قدر ثانیه به ثانیه ی زندگیشو دونسته و دور باطل نداشته اون وقت اینجوریه درآمدش اون وقت آدمای دیگه...

میگفت که باید افتخار کنم که تا حالا هرچی خواستم خودم تونستم تهیه کنم حتی اگه دست پایین بوده یا اونقدرا پرفکت نبوده... منتها من با این چیزا آروم نشدم.. ترجیح دادم خودمو مچاله تر کنم و فکر کنم شاااااید اگه یه جای دیگه بودم با اینهمه تلاش و پشتکاری که از خودم سراغ دارم میتونستم یه در آمد درست حسابی داشته باشم... منی که حتی از خوراکی های مورد علاقه ام سه سال چشم پوشی میکردم تا بتونم پولامو بیشتر سیو کنم.. قدیمی ها یادشونه چجوری مدیریت میکردم اون وضعیت رو... مارس میگفت میلو همین الانشم پیشرفت خوبی داشتی، درآمدت خوبه نسبت به کاری که میکنی و نسبت به همسن و سالات... من ولی بازم قانع نشده بودم.. اصلا هم زیاده خواهی نیس، فکر میکنم که حقمه، ادما خودشون میدونن دارن چجوری کارشون رو انجام میدن و من میدونم که حقمه... فکر میکنم که حقمه وقتی اونقدر با انرژی وقت میذارم و دونه به دونه ی چیزا رو با بهترین مثالا توی کله ی آدما فرو میکنم لااقل سهم من و مدیر نصف نصف باشه....

.........................................................................................................

دامنه یه جوره خوبیه.. خیلی وقت پیشا خاله زیبا بهم دادش ولی من انگشت شمار پوشیدمش..بعد امشب واسش پوشیده بودم.. یه جور خوبی وقتی راه میرم پشتش تکون میخوره! مثل این دامن دخترای رقاص توی باشگاه های ورزشی که نمیدونم اسمش چیه کاغذه چیه زرورقیه میگیرن دستشون و هی بالا پایین میپرن و می رقصن و دامنشون از پشتش تکوت تکون میخوره.. این مدلیه...بعد واسش این مدلی می رقصیدم و قر میدادم... بهم گفته میلو تو پر از شیطنت و بازیگوشی ای...

اگه آدمای دیگه بشنون که مارس اینو بهم گفته از تعجب شاخ درمیارن! چون تنها چیزی که به من نمیاد شیطنت و بازیگوشیه! البته این بعد از شخصیتم رو فقط مارس شناخته... فکر میکنم هممون یه بعد یواشکی و نهفته داریم که فقط واسه مردی که دوستش داریم رو می کنیم..!

........................................................................

تا آخر پاییز عاشق سه شنبه هام می مونم چون تایم کارم یه جوریه که عصر تموم میشه  و از اونجایی که مرکز شهره میتونم برم تا یکی دو ساعتی خریدامو انجام بدم و مغازه ها رو نگاه کنم تا برای تولدش یه ایده ای توی ذهنم جرقه بخوره! فعلا که هییییچی توی فکرم نیس...میخوام خوشحالش کنم...کاش یه چیز تازه و نو به فکرم بیاد! هیچ دلم نمیخواد تکراری باشه و فرمالیته... دلم میخواد مرد عزیزم رو خوشحال کنم تا برام از همون خنده های قشنگش رو سر بده!