بهم گفته آخر این هفته می برتم جاده چالوس... برام کباب درست میکنه روی یه آتیش گرم...منم گفتم میخوام به اندازه ی یه کوله پشتی برگای پاییزی جمع کنم باهاشون یه ایده ای دارم که توی هالووین شاید اجراش کنم...

دارم فک میکنم که باید چند تا لباس بافتنی گرم ولی خوش رنگ برای خودم بخرم... آخه برای منی که از حالا تا آخر زمستون همش یه عالمه لباسای بافتنی روی هم روی هم میپوشم و تیپ توی خونه ایم مسخره میشه فک کنم لازم باشه این کار... مثلا توی جورابا اون جوراب زخیم پشمی صورتیه که آقای ز برام از استرالیا اورده از همه گرما بخش تره... توی بافت هام اون بافت سفید کلفته که مامان بزرگ برای خاله فاطمه بافته بوده بعد خاله هیچ وقت نپوشیده بود چون خیلی گرمش میکرد و داد به من... توی شلوارا اون شلوار مشکی کتانه که پایینش گلای بافتنی قرمز داره... و برای اینکه گرمای تنم تکمیل شه اون سوییشرت بافت ریزه که سبزه و عاشقشم و با بیریت از سفر شیرازمون خریده بودیم رو میپوشم... بله! اینجوری نگام نکنین، من از ماه دیگه این تیپی میگردم.. الان فقط به جورابه و سوییشرته بسنده کردم!! بعد موقع خواب هم اول یه پتو مسافرتی نازک که هدیه ی اولین سالیه که تدریس رو شروع کرده بودم میپیچم دور بدنم... بعد پتوی همیشگی سبزم رو و در آخر اون پتو کلفت بلنده!! چیه؟ آدم سرمایی ندیدین؟؟؟!! 

نمیدونم مارس وقتی من رو اینجوری ببینه چه عکس العملی خواهد داشت... خب اون منو سالهای قبل توی خونه توی این فصلا دیده بود، منتها چون هر از چندگاهی چنین فرصتی بهمون پا میداد انتظار نداشتین که خودمو براش پتو پیچ کنم؟؟! یادمه اون روزا جوونو بهم میگفت خب توی این سرما این قرتی بازیا چیه معلومه که سرما میخوری...!

شما هم یه عالمه دفتر دارید برای کارای مختلف؟؟ مثلا الان میبینم هزارتا دفتر دارم که توی هرکدوم همش چند صفحه نوشتم و انداختم کنار... باید بذارمشون کنار هم ببینم کدوما غیر ضروری ان، بار سنگین ننوشتن توشون رو از روی دوشم بردارم! بعد لابه لای دفترا نوت بوک دوتاییمون رو که یکی مال منه یکی مال مارس رو هم دیدم.. همون دفتری که سالگرد یک سالگیمون خریدیمش.. همونی که اولش نوشتیم dreams come true... همونی که از رویاها و آرزوهای کوچیکمون توش نوشتیم که اون یکی برامون انجامش بده.. یکی از آرزوهای مارس اینه که براش یه شالیزار پیدا کنم از صاحبش اجازه بگیرم بذارم برای یه بار مارس کارای شالیزارشو انجام بده!بین آرزوهاش این از همه به نظرم کول تر اومده... 

کول ترین رویای منم اینه که یه شب که عیده، و همه ی مردم  خوشحالن برام نون خامه ای بخر.. و یکی دیگه اش هم اینه که  منو ببر یه جزیره ی آروم، از اون جزیره ها که رنگ آبش روشنه و درختای خوشگل داره و ماسه هاش رنگشون روشنه ، بذار توی ساحلش دیرینک کنم و تو برام فلفل کباب کن!! اون رویای سوار شدنه یه کشتی بزرگ و تجملاتی که منم لباس شب بلند مشکی تنمه و موهامو گوجه ای بستم هم که سرسبد همه ی رویاهامه!

دارم فکر میکنم که چقدر خوبه آدما بالاخره یه روزی جفتشون رو پیدا کنن و بتونن تا ابد باهاش خوش بگذرونن.. دیر یا زودش رو کار ندارم اما بالاخره جفتشون رو پیدا کنن، بتونن باهاش سفر برن، یا بتونن با هم توی خونه زندگی کنن....من یه زمانی که خیلی هم دور نبود فکر میکردم هیچ مردی پیدا نمیشه که جفت من باشه، که باهاش حال کنم و از لحظه ی اول که میبینمش عاشقش شم و بتونیم با هم تا ابد بمونیم... واسه همین همه ی رویاهامو تنهایی طی میکردم.. بعد درست از یه ماه قبل از اینکه برای اولین بار مارس رو ببینم توی خودم حس کردم که با تمام وجودم دلم رابطه میخواد! یه رابطه ی خوب و درست...نه که حتما به ازدواج ختم شه، ولی یه رابطه ای که توش بلوغ باشه... بعد درست همون ثانیه ای که مارس رو دیدم دلم هررری ریخت پایین..البته که توی اون روزا حتی یه درصدم فکر نیمکردم اون یه روزی بی افم بشه چه برسه به همسر....بعد حالا میبینم که چه خوبه که دلم خواست رابطه دار بشم...چون طی کردنه اون رویاها به تنهایی خوب نبود! مثلا وقتی سوار همون کشتیه میشم و لباس شبم تنمه، وقتی موهامو جمع کردم بالا و گردنم لخته، اگه تنها بودم کی میخواست با صورت ته ریش دارش گردنمو ماچ کنه؟؟ خب لابد اونجا مردای زیادی در کمین یه زن هستن که اگه تنها میبودم میومدن سراغم.. ولی مطمئنم دلم نمیخواست با کسی که فقط واسه ماچ کردنم دندون تیز کرده رویای هزارساله ام رو به صبح برسونم!!

............................................................................................

برای دخترک چشم سیاه از بچگیام داشتم میگفتم... وقتی بهش گفتم که همیشه از اول همبازی هام پسر بودن متعجب شده بود! آخرین خاطراتی که یادمه این بود که با حمید میرفتیم دوتایی دوچرخه سواری،واسه خودش یه ادونچری بود اون روزام، آذوقه جمع میکردیم و قمقمه ی دوچرخه ها مون رو پر از آب! بعد میرفتیم خیابونای اطراف رو کشف میکردیم! یه جایی هم بود که یه درخت خیلی باحال و گنده داشت که سایه اش خیلی مهربون بود توی تابستون!! خسته که می شدیم می رفتیم اونجا آذوقه مون رو میخوردیم! بعد مثلا شبا هم میرفتیم توی کوچه ی خودمون با بقیه ی پسرا بمب میساختیم!!!!!کبریت رو ریز ریز میکردیم میریختیم توی یه تیکه کاغذ و اون میشد بمب :)) بعد ولی هیچ وقت توی این بازی کردنا و دوستای پسر داشتن من رفتارام پسرونه نبود! همیشه هدبندای خوشگل درست میکردم میزدم به موهام! یا گاهی برای پسرا یعد از بمب ساختن غذا درست میکردم (شامل برگ خورد شده همراه با شاخه های خشک ریز :پی) 

اینارو به کل یادم رفته بود! امشب که برای دخترک تعریف کردم خودم لبخندم شده بود و هنوز حسش باهامه :)