بعضیا شیکن، خوش تیپن... ساعت مارک میندازن و عطرای خوب میزنن.. وقتی از دور میبینیشون فک میکنی واو چه شاخن چه خوبن چقدر های کلس... ولی وقتی باهاشون حرف میزنی اوغت میگیره....این روزا فک میکنم ایده ی مزخرفی بود دوست داشتنش، وقت گذاشتن واسش حتی به اندازه ی دو کلمه حرف زدن...

...............................................................................

یه فکر مسخره و عجیبی همییییشه در مواجهه با کامنتای وبلاگم توی ذهنمه که خنده ام میگیره بخوام حتی بگم!! ولی از اونجایی که همییییشه توی ذهنمه میگمش... به جز کسایی که میشناسمشون، وقتی کسایی که بی آدرس کامنت میذارن یا دفعه ی اول برام کامنت میذارن حس میکنم واقعی نیستن! یه چیزی توی مایه های ربات مثلا!! رباتایی که قابلیت کامنت گذاشتن دارن! یا حتی گاهی فکر میکنم از بچه هایی هستن که خودم میشناسم ولی منتها با اسمای دیگه برام می نویسن که کامنتام زیادتر شه!!! خب مسلما خیلی مسخره س این فکر.. ولی هیچ تصوری راجع به کسی که آدرس نداره و نمیشناسمش، ندارم! حتی گاهی که بعضیا خیلی محبت دارن و برام خصوصی می نویسن بی آدرس، بی اسم و مشخصات درست، این فکرم راجع به اینا بیشتره...نمیتونم تصور کنم که یه آدم واقعی مثل من الان نشسته پشت سیستم و داره برام کامنت میذاره و میگه که دوست داره نوشته هامو... >_<