همیشه پشت کار عجیب و محکم و پیوسته ی مارس برام جالب بوده! 

محاله ممکنه یه تصمیمی بگیره و عملیش نکنه... و محاله ممکنه هی سر خودشو با چیزای زیاد گرم نکنه...

من نمیدونم چجوری اینهمه انرژی رو میاره که میتونه همزمان روی چندتا چیز تمرکز کنه...

نمیدونم چطوری میتونه هم کارمند شرکت باشه هم توی فروشگاهش کار کنه، روزای تعطیلش رو هم بیکار نمونه، بشینه به شرکتای خارجی ایمیل بزنه و ازشون بخواد چیزای جدید رو بهش معرفی کنن، یا هی بشینه کاتالوگای مربوط به فروشگاهش رو زیر و رو کنه تا چیزای جدید پیدا کنه...همزمان کلاس های متفرقه بره و توی اونجاها هم بهترین باشه و نمره های تاپ بیاره... همیشه دنبال آزمونای مربوط به رشته اش هست تا بخونه و مدرک بگیره، کارای مختلف فنی رو یاد بگیره و کلاساشو شرکت کنه.... این وسط مسطا هم باشگاه بره و کارای خونشون رو هندل کنه و ریز به ریز کارای خانواده اش رو بر عهده بگیره... 

خودم وقتی یه درس برای خوندن داشته باشم و همزمان خب کار هم میکنم اونم فقط یه کار، نمیتونم دیگه تمرکز کنم روی چیزای دیگه و تنها تفریحم همون باشگاه میشه! یا مثلا توی یه روز نمیتونم چندتا برنامه که فاز های مختلف دارن رو اجرا کنم..  میتونم یه صبح تا شب تدریس کنم، ولی اگه قرار باشه هر دو ساعت یه کار مختلفی رو انجام بدم نمیتونم با تمام وجودم خسته میشم!

اون روز که براش میگفتم شاگردم (که خودش معلم بود) گله میکنه که آره حقوقای معلم های مدرسه کمه و الکی فقط اسم در کرده این شغل و نمیتونیم زیاد خرج کنیم گفت بیخود کرده مرتیکه ی تنبل!!! سه ماه تابستون مفت میخوره و میچرخه بعد گله میکنه؟؟ جای اون تعطیلیش بره یه کار فنی یاد بگیره و مدرکشو بگیره و وقتای خالیشو با کارای دیگه پر کنه، وقتی تن داده به یه چیز و حاضر نیس به خودش سختی بده حق هم نداره غر بزنه...

گفتم بهش تو به خودت نگاه نکن، واقعا سخته و نمیشه مارس... من خودم خدای کار کردن و پر انرژی بودنم ولی فکر کردن به کارای تو حتی ذهنمو خسته میکنه چه برسه به انجام دادنش...میگه میلو غیر از این باشه، زندگی سخت میشه، مخصوصا برای مرد، نمیشه زندگی رو چرخوند...

گفتم پس بیخود نبود که اون همکار مکزیکیت بهت میگفت تو اگه توی یه کشور دیگه بودی الان دو ساله وضعت توپ میشد بس که پشتکار داری و مدام درحال کار کردنای مختلفی...ولی اینجا به هیچ جایی نمی رسی و فقط فرسوده میشی....!! هوووف...

بعد ولی میدونی اینا رو گفتم که چی شه؟؟ اون روز داشتم با خودم فکر میکردم زندگی با مارس یه جورایی روتینه.. یعنی برای خوش گذرونی و سفر و اینا که اتفاقا خیلی هم پایه هست ولی تایم نداره، باید کلی از قبل برنامه ریزی کرد... برای منی که توی خونه همییییشه یه بابای ریسکی و تصمیم گیرنده ی آنی داشتم سخته این مدل زندگی.. بابا مدلش اینجوریه که یهو بهت میگه پاشو جمع کن بریم شمال! و مامان در عرض نیم ساعت چمدون به دست و وسیله آماده دم در وایساده!

داشتم فکر میکردم مثلا فلانی ها همش هر هفته در حال خوش گذرونی ان مخصوصا توی این دوران نامزدی، با خودم میگفتم میلو؟؟ سخته که اینجوری... خب تا وقتی دوست بودیم هیچ گله ای نبود چون خودم هم محدودیت داشتم ولی حالا چی؟؟؟ 

دیدم باید بشینم منطقی این قضیه رو برای خودم حل کنم... که آیا همسر فلانی هم مثل مارس توی کارش موفقه؟؟ اونم مثل مارس اینهمه فعالیت های جانبی داره؟؟ اونم هزارتا شغل داره و در کنارش هزارتا کلاس میره و مطالعه ی مستمر هم داره؟؟؟

بعد دیدم که خب اصلا مقایسه نکنم، ولی درک کنم شرایطش رو... یه جا خوندم هدف از ازدواج این نیس که فقط بری عاشقی کنی.. اینه که به هدف های بزرگتری مثل شغل بهتر، تحصیل بالاتر، و چیزای والاتر در کنار کسی که شریک لحظه هاته برسی...پس من باید کمکش باشم...

و مارس هم حواسش به نیاز تفریح من هست، سعی میکنه هر ماه یه بارم که شده یه برنامه ی کوچولوی فان هم که شده بچینه...

مارس هم میتونست مثل بقیه به یه کار بسنده کنه و تفریح کنه و کلاس های تفریحی که دوست داشت رو بره... ولی اون کارهای سخت دیگه رو هم میکنه توی این دو سال فقط بخاطر من...و اون هیچ پشتوانه ای نداره، و همین که توی همین دو سال زندگیشو از این رو به اون رو کرد و تمااام قول هایی که به من داده بود رو سر موعد مقرر بهشون وفا کرد، باید برای من اسطوره ی مقاومت و تلاش باشه...اونم میتونست مثل هزاااارتا پسر دیگه بگه سخته، نمیشه، شرایط جور نیست، ولی مثل یه مرد داره کار میکنه و هیج وقت هم نمیذاره من خستگیشو بفهمم، یا غصه ی شرایط سخت رو بخورم... خدایا؟ همیشه تنش رو سالم نگه دار و فکرش رو راحت و بی دغدغه....

.......................................................................

برام یه حلقه ی خیلی ظریف خریده که روش یه ردیف نازک پر از نگینه... اینو قرار شده با حلقه ی ازدواجمون که خیلی ساده ست بندازم تا یکمی جلوه پیدا کنه... بابا این روزا همه  عین این حلقه ی من رو، منتها از این الکی بدلی هاش رو میندازن، بعد مال منم انگاری یکی از هموناس و انگار نه انگار که بابا این حلقه که بر دستان من است، نشان پیوند رسمی من و همسر من است حافظا!

......................................................................

من از همینجا به همه ی کسایی که میخوان پایان نامه بنویسن اعلام میکنم هرکی گفته سخته چرت محض گفته بهتون! کافیه شروعش کنین میبینین که دیگه نمیتونین ولش کنین!!! الان من غصه ام شده که فردا که از صبح تا شب سر کارم نمیتونم بشینم انجامش بدم!!

به طرز عجیبی دارم پیش میبرمش حتی توی گروه بچه های ارشد گفتم تا آخر ابان همتون باید تا فلان قمست پیش رفته باشین، وگرنه با خودم طرفین!!!

حسرت این هشت ماهی که الکییییی الکییییی به مسخره بازی گذشت و هیچ فاکی نکردم دیوونم میکنه.. میتونستم مهر دفاع کنم و تموم شه بره و الان با خیال رااااحت میشد واسه خودم کلی فان داشته باشم.... اه لعنتی...

..........................................................................

دایره ی رنگ ها رو دارم روی کاغذ پیاده میکنم، دنبال یه هارمونی خوب و میلویی واسه خونمونم... مارس گفته همه چیه خونه به عهده ی تو! نه که بخواد خوشحالم کنه، نه، حوصله ی اینجور چیزا رو نداره :))