باگوشی سخته پست گذاشتن.. غلط های احتمالی رو ببخشید

.........

داشتم دیروز فک میکردم عکسای اینستای من از چند حالت بیشتر خارج نیس. یا خودم و اتاقم, یا دخترک چشم سیاه و بیریتنی و مارس... 

فک کردم چرا اون روز که با بچه های دبیرستان جمع شدیم, یا دیروز که با الف کافه ی مورد علاقمو رفتیم, یا اون شب که با خاله زیبا رفتیم ژوانی, یا پارک آب و آتش.. یا حتی همون روز که چیتگر بودیم, چرا عکس ندارم یا نذاشتم؟

فک کردم که من عکس از چیزایی میذارم که واقعا بهش ارادت قلبی دارم و حالمو خوب میکنه.. حتی اگه تکراری و چیپ باشه, منتها چیزیه که من میتونم به قطع یقین بگم داشتم حال میکردم...

بعد ولی اصن از فیدبک فالوورهام مطمءن نیستم.. واسه همین خیلی وقتا میشه که یه چیو پست کردم منتها پاکش میکنم... بعد با خودم فک میکنم ایسنتا, فیس بوک, وبلاگ باید جایی باشه که تو با اطمینان توش هرکاری میخوای کنی, و نگران فکر بقیه نباشی. نه که حالا الزاما همه حال کنن نه, که مطمءن باشی لااقل پشتش خنده ی تمسخر نیس, انگشت اشاره به سمتش برای حال خراب کردن نیس...

مثلا میدونم که بیریت از پستای احساسی و رمانتیک متنفره, به قول خود عاشق پستای وحشی و بی پرواس, ولی ازش اطمینان دارم که وقتی عکسای منو میبینه با خودش نمیگه اه چندش.. یا یه چیز تو این مایه ها...

.............................................

خواب بود, وقتی صدامو شنید بیدار شد اومد بالا با یه خوشه انگور که خشک کرده بود کشمش شده بود...

گفتم عه بیدار شدین؟ گفت آره صداتو شنیدم, بیا این انگور مال توعه, کشمش خالص دست ساز خودم!

خواهر کوچیکه گفت سه تا خوشه رو خشک کرد, دوتاشو خودش خورد یکیشو گذاشت کنار واسه تو فقط...

مارس یواشکی ماچم کرد که مرسی که بابام دوستت داره...

برای هزارمین بار به این نتیجه رسیدم که محبت, محبت میاره.. کاش سنگدل و بی رحم نباشیم وقتی کسی کاری باهامون نداره...

...............................................

الف میگف مدل دوست داشتنه مارس واقعی تره. میگف اینجوری به زندگی واقعی شبیه تره... 

بهش گفتم مارس خیلی اهل هیجان نیست. وقتی با همیم و برنامه های هیجان انگیز من تموم میشه دوست داره آخرش رست کنه, گاهی دوست داره مطالعه کنه یا اخبار تماشا کنه.. من پاپیچش نمیشم. میذارم کاری که دوست داره رو انجام بده..

عروسی صبا, دو تا راند بیشتر نرقصید باهام, خسته شده بود, اصن آخه اهل رقص و شیطنت نیس.. من ناراحت شده بودم, میگفتم یعنی بین ایییینهمه مرد فقط مارس ه که خسته شده؟ چرا بقیه پس نمیشینن, حتی اونایی که خیلی سنشون از اون بیشتره... بعد با خودم فک کردم همه که مثل هم نیستن... من مارس رو اینجوری پذیرفتم. همون دو تا راند رو هم بخاطر من رقصید وگرنه که اهل این نیس اصن... 

الف میگف به نظرش این مدل شخصیتا بیشتر به درد زندگی واقعی میخوره, چون تو میدونی از اول همین شکلی بوده.. بعدا غصه نمیخوری که چرا روزای اول اونقد پر هیجان بود الان نیس...

گفتم راست میگی, گفتم وقتی الان به روزای اول نگاه میکنم میبینم وااااو چقد مارس خشک و رسمی بوده باهام.. چقدددر تو دوست داشتنم شیوه اش عوض شده و چقدر عمیق تر... مثلا من تکستای صب بخیر, تکستای شنبه صبح رو از اول همیییشه داشتم ازش, ولی الان کجا و اون موقع کجا... هرچی که از اول داشتم الانم دارم منتها عمیق تر.. واقعی تر... و من با مارس به این نتیجه رسیدم که تو عاشقی نباید عجله کرد, نباید مدام منتظر احساسای زیاد بود از اول...

اونایی هم که از اول شور داشتن و همچنان خواهند داشت که دیگه تحسین بر انگیزن..

دل همه خوش باشه الهی...