Episode 7

خب قبل از اینکه این اپیزود رو شروع کنم اول از همه میشه یه چیزی رو دوستانه بگم؟؟ اینکه حالا که دارن دوستامون یکی یکی میان بلاگ اسکای و آدرساشون رو برامون میذارن بی حال بازی درنیاریم! بریم بهشون خوش آمد بگیم یا حتی شده براشون لایک بزنیم! نشون بدیم که برامون مهمن. کسی که یه خونه ی جدید رو به اجبار میزنه و به سختی آدرسش رو برای بقیه گذاشته مثه یه آدم پیر هست که از محله ی قدیمیش اجالتا اومده یه جای جدید و هیچکی رو نداره، صبح تا شب یه صندلی میذاره جلوی در و به آدما نگاه میکنه تا بلکه یکی آشنا باشه!

اینو واسه خودم نگفتما! من منتظر کسی نبودم و نیستم. هرکی هم اومد لطف داره بهم. ولی بچه هایی رو میبینم که به سختی و اکراه حاضر شدن بیان بلاگ اسکای، و توی پست اولشون هم نارضایتی از جای جدیدشون رو اعلام کردن به جای نوشتن از هر چیز دیگه! بذارید حالشون رو خوش کنیم با یه کامنت!

..............................................................

.........................................................

................................................

مارس بهم تکست میده میلو بابام دوست داره قبل از خواستگاری اصلی و بله برون بیاد با بابات آشنا شه. برادر بزرگم هم دوست داره ببینه خانواده اترو.. زنگ میزنم به بابات و ازش میخوام که یه روزی رو قبل از این جریانای اصلی واسمون مشخص کنه...

بهش میگم مارس پس این خواستگاری اصلی کی هست؟؟ تا حالا شما چندبار اومدین و رفتین ولی خواستگاری اصلی نبوده :)) تو اومدی خونمون و دوبار غذا خوردی ولی هنوز خواستگاری نکردی! میگه باور کن بابام اصرار داره قبل از اینکه به صورت جدی بیاییم خونتون و همه رو جمع کنیم اول خوب بشناسیم هم رو...

..........................................

امشب مارس، برادر بزرگترش، پدرش و مادرش مهمان ما بودن!

انقدر امشب برای من هیجان انگیزه که نمیدونم از کجا بگم!

خب اولین بار بود که قرار بود پدرش و برادر بزرگش رو ببینم! مارس همیشه میگفت توی زندگیش از برادر بزرگش الگو گرفته و رفتاراش رو از اون یاد گرفته! خب من خیلی دوست داشتم ببینم کیه که مارس رو هدایت کرده!

اول از همه پدرش اومد تو. خب سنشون خیلی بالاست، دیگه وقتی برادرش همسن بابای منه حدس بزنید بقیه ی ماجرا رو..ولی با اینکه سنشون بالاست به قدری سرزنده و سرحال بودن که من مدام خنده ام میگرفت از ذوق یا نمیدونم چی!

خب باید بگم که پدرش اصلا به این خانواده نمیخوره! چون همشون خیلییییییییییییی آروم و ساکتن ولی پدرش بی نهایت اهل صحبت و شوخی و خنده!

برادر بزرگش؟؟؟ من فقط میتونم بگم عاشقش شدم! یه مرد فوق العااااااااااااااااااااااااااااااااااااده جذاب! بی نهایت! خب چه ظاهرش چه رفتارش! قد بلند تر و چهارشونه تر از مارس! بعد چهره اش از این مردایی که قیافه شون داره مسن میشه ولی هنوز ابروهای پررنگ و کشیده دارن! که موهای پرپشت و جو گندمی دارن! که صدای آروم و بم دارن و سنجیده حرف میزنن!

من الان فقط میخوام استاپ کنم روی برادرش! اصلا نمیدونم چرا دارم اینا رو برای شما میگم ولی بی نهایت هیجان زده ام!! 

به قول مهسا میخوام لوس ننویسم . ولی نمیشه واقعا :پی

مادرش امروز با من به مراتب مهربون تر از سری قبل بود. چندباری با لبخند و محبت نگام کرد. مارس همیشه میگفت که مادرش فوق العاده خانم با گذشت و صبور و با محبتیه.. خب راست هم میگه. من قدر دونه  دونه ی تعارفاش رو میدونستم! مثلا وقتی بهم گفت خودت هم آبمیوه بخور با لبخند نگاهش کردم و گفتم چشم! خب من نمیتونم حس اون لحظه ام رو بنویسم ولی انگاری داشتم همه ی تلاشمو میکردم که قلبامون رو به هم گره بزنم! من فکر میکنم زنی که مارس ازش متولد شده شایسته ی بهترین احتراماست...

مراسم اصلا حالت خشک و رسمی نداشت. به لطف پدرش که مرد شیرین زبون و پر سر صدایی بود و بابای من هم که همینطور بود کلی مجلس گرم شده بود و حرف میزدن و میخندیدن!

من با ایما و اشاره به مارس گفتم داداشت عاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااالیه!

خب لازمه بگم تمام مدت سرم پایین بود ولی هربارم که سرمو میاوردم بالا به داداشش نگاه میکردم؟؟ :| 

وقتی چای بردم و جلوی پدرش گرفتم سه بار آروم زد روی دستم و گفت آفرین مرسی مرسی!! من خنده ام گرفت! نمیدونم چرا این کارو کرد :)) مامان میگفت میخواست چای رو بریزی!! :پی

از دو سه روز قبلتر با بابا تعداد سکه های مهریه ام رو مشخص کرده بودیم. با قاطعیت گفته بودم که این تعداد رو میخوام و بابا هم گفت که خیلی هم خوبه و موافقه.. مامان میگفت میلو این واقعا کمه ها! و بعدتر وقتی شنیدم خاله زیبا هم گفته به میلو بگو اینقدر کم نگه به مامان محکم گفتم ای چیزا واقعا به کسی مربوط نمیشه و مهریه حق منه.. من اگه روزی مارس رو نخوام و اذیتم کنه نه سکه اش رو میخوام نه خودش رو... کدوم آدمی سکه تونسته جلوی اذیت هاشو بگیره؟؟ کام آنننننن!

من نه عاشق و چشم و گوش بسته تصمیم گرفتم  نه که بخوام بگم ملاحظه ی مارس رو کردم... یه سری چیزا برای من معیار بوده همیشه حتی وقتی مردی توی زندگیم نبود. من به این معیارهام با جون و دل پایبندم و به هیچ احدی اجازه نمیدم برای من تصمیم بگیره.. هرکس مختاره برای خودش هرجور میخواد تصمیم بگیره ولی اینکه توی کار بقیه دخالت کنه مطلقا توی کت من یکی که نمیره...

وقتی برادر مارس از بابا خواست که یه سری چیزا رو مثل تاریخ عقد (وقتی این کلمه رو می نویسم یا میگم نمیدونم چرا بغضم میگیره) و رسم و رسوما و مهریه رو اعلام کنیم چون ما از قبل روی کاغذ نوشته بودیم و عمه ی خودم هم حضور داشت بابا گفت اگه اجازه بفرمایید خواهرم از روی کاغذ بخونه.

شرایط رو خوندیم و وقتی تعداد سکه ها اعلام شد همه ساکت شدن. پدرش به بابا گفت ممنونیم که اینقدر ساده و بی توقع دارید این تعداد رو میگید..

مارس داشت فکر میکرد. بعد از کمی مکث گفت من از بزرگترای جمع عذر میخوام ولی اگه اجازه بفرمایید میخوام خواهش کنم که تعدادش رو بیشتر کنین...

بابا گفت این خواسته ی خود میلو هست و من نمیتونم حرفی بزنم.. گفت ببین مارس عزیز، تو خودت میدونی میلو چیزی کم نداره، میزان سوادش رشته ی تحصیلیش نوع کارش و همه ی چیزهایی که فکر میکنی ایده آل و حتی خوبتر از خیلی همسن و سالهاشه ولی دخترم چشماش رو روی مال دنیا بسته و میخواد با تو زندگی کنه منم هرچقدر بتونم بهت کمک میکنم تا برای دخترم یه زندگی با آرامش فراهم کنی... ازت خونه و اینجور چیزا نمیخوام با اینکه دخترم توی رفاه و آسایش بزرگ شده ولی میخوام که بهش آرامش بدی و بذاری دلش خوش باشه، اگه روزی احساس کنم اذیتش میکنی نه یه قرون از پولت رو میخوام نه دنبالت میدوئم، ور میدارمش میارمش خونه ی خودم باز...

پدر و مادر مارس گفتن ما تایید میکنیم که مارس میتونه به دختر شما آرامش بده و ما هم کمکشون میکنیم...

بابا گفت من میخوام دخترم برای بقیه ی کسایی که این روزا هیچی ندارن ولی فقط ادعاشون میشه و به پسرا به چشم منبع درآمد نگاه میکنن الگو باشه و مردم دست از تجمل پرستی بردارن و زندگی ها رو آسون تر بگیرن.. باید خودشون عرضه داشته باشن و زندگیشون رو خوب کنن، وگرن سکه چه هزار تا باشه چه یه دونه، کسی که راه و روش زندگی رو بلد نباشه واسش فایده نداره...

اینطوری شد که همه موافقت کردن و خانواده اش ازمون بابت درک این مسائل و راحت گرفتن اوضاع تشکر کردن!

برادرش ازم خواست بهش شناسنامه و کارت ملیم رو بدم تا بره دنبال یه سری کارا. 

...........................................................................

وقتی داشتن می رفتن این بار مادرش برای بار اول من رو بوسید! یعنی اولش بهش دست دادم ولی آروم من رو کشید سمت خودش و بوسم کرد و به چشمهام نگاه کرد و گفت دختر کوچیکم خیلی دوست داشت بیاد ولی الان وقت امتحاناشه عذر خواست ازت ولی تو بیا خونمون!!! (البته این دختر کوچیکه که میگه بازم از من چند سالی بزرگتره :)) )و من رو بوسید و دستامو چند لحظه توی دستاش نگه داشت!

من دارم واقعا لذت می برم از نوشتنه اینا! نمیدونم وقتی چند سال دیگه اینا رو بخونم چه حسی دارم به مادرش و چطوری شده رابطمون.. ولی خب من نمیتونم خوبی ها رو ننویسم و فقط چشمم به نکات منفی باشه!

............................................................................

خدایا شکرت...