being a fit girl

خب از اونجایی که دوست ندارم هی تسلیت بشنوم سریعا یه پست دیگه میذارم تا جو کامنتام عوض شه :)

................................................................................

این روزا با خودم فکر میکنم راجع به هیکل!! بعد پستی که امروز از پرستو  و پیجی که آنا معرفی کرده بود خوندم بیشتر منو به فکر فرو برد. با خودم چند روز پیش میگفتم که چرا وقتی دخترای خارجی رو نگاه میکنم میبینم همشون اکثرا هیکل های خوبی دارن ولی دخترای ما وقتشون رو صرف چهره میکنن؟؟؟!

اون چند روزی که با بیریتنی سفر بودیم وقتی رفته بودیم پلاژ بانوان اولش که هنوز توی رختکن بودیم مثلا دخترای خیلی قرتی و خوش تیپ رو میدیدم که خیلی هم خوشمون میومد از قیافه هاشون! بعد به محض اینکه لباساشون رو عوض میکردن و لباسای مخصوص لب دریا رو میپوشیدن میدیدیم که اوه چه هیکل افتضاحی!

من و بیریتنی معیارای خودمون رو داریم برای اینکه بگیم یکی خوش هیکله یا نه..

خود من از بچگی با ورزش آشنا بودم و همیشه توی محیط های ورزشی بودم. چشمم عادت کرده به دیدن بدن های ورزیده و اصولی!

اینکه صرفا لاغر باشی، یا چربی نداشته باشی از نظر من کافی نیست...

من پاهای ورزیده، بازوهای ظریف در عین حال سفت و محکم، خط زیبای شکم، شونه های ظریف ولی متمایل به سمت عقب، گردن کشیده و بدون چربی (اصطلاحا همون غبغب)، باسن سفت و خوش فرم رو سریعا با یه نگاه تشخیص میدم. خیلی ها توهم خوش هیکلی دارن درحالیکه لاغرن و حتی استخون های قسمت بالای قفسه ی سینه شون زده بیرون یا حتی سی.نه های خیلی ریزی دارن، یا بازوهاشون خیلی لاغر و استخونیه که این واقعا از نظرم لاغریه محضه. معیار من اینه که خوش اندام بودن به لاغری نیست...

بعد دیدم من بیشتر از اینکه همیشه پولم رو صرف وسایل آرایشی، لباس های خیلی شیک، و آرایشگاه رفتن کنم، خرج باشگاه رفتن، تغذیه ی سالم داشتن، و استخر رفتن کردم. (البته من خودم رو هم خوش هیکل نمیدونم بخاطر اینکه اون خطی که عاشقشم روی شکمم نمیفته هیچ وقت! نیایید بگید این پست توهین بوده به لاغرا یا چاق ها!! من ایده ی خودم رو دارم برای اینکه بگم کسی خوش هیکل هست یا نه...)

 از این بابت که پولم خرج اینا شده خیلی خیلی خوشحالم. من حتی راجع به برندهای آرایشی یا رنگ مو هیچیه هیچی نمیدونم! یعنی وقتی میرم لوازم آرایش بخرم کاااملا تابلوئه که نمیشناسم جنس خوب رو!

بعد ولی کافیه راجع به هیکل و ورزش کسی سوال کنه، با اینکه ممکنه جواب خیلی چیزا رو ندونم ولی بسیاااار مشتاقم تا توی بحثش شرکت کنم و یاد بگیرم یه چیزایی!

دارم فکر میکنم چرا دخترامون انقد بی اهمیتن نسبت به هیکلاشون؟؟ من اون وقتا که دانشجو بودم کارشناسیم، وقتی توی زمستون بعد از تموم شدنه کلاسام توی تاریکی می رسیدم خوابگاه سریع لباسامو عوض میکردم و میرفتم باشگاهه خود دانشگاه بچه ها میگفتن چه حوصله ای داری با اینهمه خستگی و توی این سرما و تاریکی!! حتی بعضی وقتا که برمیگشتم نیم ساعت دیرتر هم می رسیدم خوابگاه ولی دیگه مسئولش میدونست من میرم باشگاه و دیر می رسم...

اون وقت همین آدما اگه میفهمیدن یه آرایشگاهی بخاطر افتتاحیه اش قیمت هاش رو پایین میگه، حتی اگه اون سر شهر هم بود می رفتن...

بعد ولی میدونی امروز با خودم چی فکر میکردم؟؟ که خیلی دارم خودمو بابت فیت بودن اذیت میکنم. همیشه اذیت کردم خودم رو...

با اینکه عاااااشق خوراکی هام، عاشق غذام، عاااااشق و دیوونه ی بستنی ام، ولی همیشه با وسواس و سختی اینا رو خوردم یا اگه هم نه، بعد خوردنش عذاب وجدان گرفتم! 

با خودم میگم هیچ کس نتونسته از هیکلم ایراد بگیره و همیشه همه گفتن که استایل خوبی دارم (من اصلا لاغر نیستم، توپرم) ولی هیچ وقت خودم از خودم راضی نبودم! گفتم تگاه کن به دخترای دیگه که اصلا اهمیتی نمیدن به هیکل هاشون و همشون شل و وارفته اند... تو که از اونا خیلی بهتری..

امروز با خودم گفتم بیا و یه کاری کنیم! بیا به همون پیلاتس رفتن ادامه بدیم، روزی نیم ساعت یا یه روز درمیون نیم ساعت پیاده روی رو هم انجام بدیم ولی دیگه از خوردن لذت ببریم بدون عذاب وجدان! مثلا اگه دلم دو تا بشقاب ماکارونی پر با سس فراوون میخواد بخورم! مثلا اگه دلم یه بستنی پر از خامه میخواد بخورم! خب چرا من اینهمه خودمو اذیت کردم آخه وقتی حتی چربی انباشته و بد ریخت توی بدنم ندارم و عضله های پام ورزیده ست و بازوی لاغر و یا شل ندارم.. خب همینا بسه دیگه :( نیس؟؟!