چشم های تو آینه ی من است، بگذار من هم شمعدانی هایت باشم!

ازم میخواد بریم خرید. البته روزای قبلش من بس که هی بهش گفتم منو ببر خرید و گفته بودم میدونم که از الان زوده ولی منو ببر خرید...

بهانه ام البته خرید بود. دلم دست هاشو میخواست..

وقتی می رسه زنگ میزنه میگه خانوم تشریف نمیارید پایین؟؟ 

میشینم توی ماشینش، عطر هلو پیچیده توی ماشین. یه کیسه هلو خریده... هلو؟ به نظرم بهترین میوه ی خداست. نرم خوش عطر لوند... یکی برمیدارم با دست تمیزش میکنم. اصلا به نظرم هلو یکی از میوه هاییه که احتیاج به شستن نداره بس که نرم و خوشگله!

میگه بریم آینه شمعدون بگیریم...

ذهنش رو بردم سمت آینه شمعدون های جدیدی که یه آینه ی خیلی بلند دارن و یه کنسول، و حدودا قیمتش هم نزدیک به یه تومنه. بهش میگم آمادگی پرداخت این مبلغ رو داشته باش..

ولی خودم خوب میدونم که همچین چیزی رو نمیخوام. نه به خاطر قیمتش. به این خاطر که فکر میکنم چیزی که روزگاری یه رسم قشنگ بوده (حتی خیلی چیزای دیگه مثل همین موضوع که رسم هست) رو مردم بردن به سمت تجمل گرایی و هرروز و هرروز سازنده ها هم با ساختن چیزهای گرون تر و بزرگ تر این فرهنگ غلط رو بیشتر جا میندازن و متاسفانه ما هم پیروی میکنیمو اجازه میدیم که بزرگی آینه و شمعدان بشه نماد خوشبختی و دست و دلبازی داماد..

دلیل بعدیم اینه که من یه خونه ی سبک و خلوت میخوام. هیچ خوشم نمیاد وسایل حجیم و جاگیر داشته باشم. دوست ندارم وقتی میرم برای خونه دیدن هی غصه ی جای وسایل بزرگ و بیخود رو بخورم.. 

ماشین رو یه گوشه پارک میکنیم و دست توی دست راه میفتیم توی خیابون. اولین مغازه می ایستیم. یکمی ویترینش رو نگاه میکنم، چیزی که میخوام رو میبینم ولی مدلش اونی نیست که مد نظرمه. وقتی به مارس نشونش میدم با تعجب نگام میکنه میگه میلو این؟؟؟ مگه برای سر سفره ی هفت سین میخوای که انقد کوچیک؟؟ پس اونی که گفته بودی بزرگه و سفیده و هفتصد تومنه کو؟؟

میخندم. میگم مارس من اونا رو دوست ندارم. بزرگن جاگیرن. اگه قرار باشه فقط به خوش یمنی و مبارکیش آینه و شمعدون داشته باشم میتونم همین سایز هم داشته باشم. مگه با سایز بزرگ خوشبختی من هم بزرگتر میشه؟؟

چندجایی رو دور میزنیم. چیزی که میخوایم نیست. تصمیم میگیریم فردا پسفردا بریم توی مرکز آینه شمعدونی تهران از اونجا خرید کنیم. 

میریم به سمت طلا فروشی برای حلقه. بابا قبلترها طلا فروش بود. برای همین چندجایی رو میشناخت و ما رو ارجاع داد به اون مغازه ها.

وقتی رفتیم، و وقتی آشنایی دادیم آقاهه از جاش بلند شد و با یه لبخند گنده بهمون تبریک گفت و بهم گفت به بابام خیلی خیلی سلام برسونم...

من توی دلم به خودم میبالیدم اون لحظه که جلوی مارس بابام اینجوری مورد احترام بقیه ست.. 

حلقه ی مورد نظرمون رو پیدا میکنیم ولی سایز دست من نیست. بی نهایت از انتخابم راضی ام! من همیشه عاشق اون مدل حلقه بودم وقتی توی دست بازیگرای هالیوودی میدیدم  به نظرم بهترین نوع رینگ برای تا ابد توی دست بودن هموناست...

یه ایده ای هم برای حلقمون داشتم که آقاهه گفت آره شدنیه و میدیم براتون انجام بدن..

بعدش سر از مانتو فروشی ها دراوردیم.. به مارس گفتم مارس درسته که من آینه شمعدون اون شکلی میخوام و قیمتش خیلی ناچیزه ولی فک نکنی من یه خانوم کم توقعم، واسم لباس خیلی مهمه و تو اینو میدونی. لطفا اگه لباسی پیدا کردم که خوشگل بود ولی قیمتش بالا بود من رو ببخش.

خب ما توی دوران دوستیمون فقط یه بار با هم خرید رفتیم و من اون بار اونقدر استرس داشتم که سریعا برگشتیم. برای همین مارس خیلی با اخلاق خرید من آشنا نیست. با اینحال اولین باری که با هم بیرون رفتیم و استارت رابطمون رو زده بودیم بهم گفت خانوم کاف (بله مارس تا چندبار بعد از قرارمون هم منو با اسم خانوادگیم صدا میکرد) همیشه برام جالب بود لباس هایی که سر کلاس میپوشیدی، خوب دقت میکردم میدیدم هر هفته با یه مانتوی جدید و رنگ شاد میومدی سر کلاس و من همیشه این رو تحسین میکردم...

من به ندرت رنگ تیره می پوشم. هربار میخوام برم یه مانتوی مشکی اداری بخرم چشمم میفته به چیزای رنگی نمیتونم مقاومت کنم..

بعد از چندجایی گشتن مانتوی مورد علاقمو هم پیدا کردم. قیمتش نسبت به مانتوهای دیگه بالا بود. ولی خب حسابی دلم رو برد و میدیدم که چقدر خوب توی تنم نشسته. مارس هم پسندیدش و خریدیمش..

دیگه خسته شده بودیم. من گرسنم شده بود و داشت دیر هم میشد. برگشتیم به سمت ماشین. درست سر خیابونی که ماشین پارک بود یه مغازه ی آینه و شمعدون فروشی دیدیم که اون چیزی که میخواستم اون گوشه از ویترینش جا خشک کرده بود کوچولوی دوست داشتنی لا به لای اون همه آینه های غول پیکر و کنسول های چندمتری!

گفتم مارس ایناهاش اینو من میخوام!

گفت واقعا؟؟ گفتم بله. رفتیم توی مغازه اش و درکمال تعجب دیدیم که چند مدل دیگه هم داره. بهش گفتم آقا چرا اصلا کسی از اینا نداره؟؟ گفت خانوم دیگه کسی به اینا توجه نمیکنه که همه دنبال یه چیز سلطنتی ان!

بعد از اینکه مدل های مختلفش رو هی برانداز کردم و هی آینه ها رو کنار شمعدونی های دیگه گذاشتم آخرسر اونی که میخواستم به دلم نشست. مطمئنم چشمام داشت برق میزد از خوشحالی. گفتم همین اینو برام بخر. بهش گفتم مارس این میشه آینه و شمعدون بخت ما، بهش حس خوبی داری؟؟ گفت آره البته..

و سریعا با یه قیمت منصفانه خریدمش..

خریدها رو دادم به مارس و برد خونشون که قبل از عقد بیارن خونمون. 

بهم گفت میلو خریدها رو باز کردم همه دیدن، مامان برداشت گذاشت روی اپن آشپزخونه، خواهر کوچیکه رفت اسپند دود کرد و گفتن که چقدر خوشگله خریدهاتون...مرسی که حرفه ای خرید میکنی.. :)

آینه ای که توش خنده های من رو توی خونه ی مارس نشون نده، چه دو متر، چه قد یه کف دست، میخوام هزارتیکه شه بشکنه!

............................................................................

پست قبل به قوت خودش باقیه.. و تا چند مدت دیگه هم همتون رو هی ارجاع میدم بهش که کسی نخونده از اینجا نره حتما حتمااا حتما آی پیش با کامنت های قبلی که توی وبتون هست تطبیق بدین این است سزای ستم کاران برای آنان که عبرت بگیرند