The Golden Honey Sun!

کنارش توی جاده، نوشیدن آبمیوه و لاک زدنای تند تند توی ماشینش...

رفت بنزین بزنه تا برگشت دید لاک زرشکیمو زدم.. گفت توی همین چند ثانیه؟؟

گفتم عزیزم : 

U've got married to this woman  polishes her nails in 3minutes and goes shopping in 45 minutes !!!

گفت که چه قدر خوشبختم پس...

کنارش؟ آروم ترین دختر روی زمین بودم.. درسته که اون مسیر رو دوبار دیگه قبلا با هم رفته بودیم ولی بی اغراق میگم این کجا و آن کجا!

گوشیمون رو دوتایی سایلنت کرده بودیم و گذاشته بودیم کنار.. با هم حرف میزدیم.. میوه میخوردیم... خب مارس مثل همیشه کمتر حرف میزد و میشنید و نظرشو میگفت و من بیشتر حرف میزدم..

بیریتنی اینا از ما چند ساعتی زودتر رفته بودن.. مدام باهام در ارتباط بود و میپرسید که کجاییم.. مارس ولی بی نهایت آروم و با حوصله رانندگی میکرد.. خب قبلا هم گفته بودم که اون چجوری رانندگی میکنه، حتی حاضر نشد یه دقیقه هم جاشو با من عوض کنه میگفت من میخوام از راه لذت ببریم تو بیای بشینی پشت رل یه ساعته ما رو می رسونی :))

گفتم پایه ای به بیریتنی اینا شام بدیم بابت شیرینی ازدواجمون؟؟ اکی داد و من بی نهایت ذوق زده منتظر بودم برسیم...

اون پلیس راه منحوس هم اینبار باز ویرش گرفته بود و توی ماشینا رو چک میکرد! سریعا شناسنامه ها رو گذاشتم دم دست، ولی یه نیم نگاه بهمون کردن و چیزی نگفتن و رد شدیم!!!! نمیدونم واقعا چی توی نگاه آدما میخونن... من ولی پاهام داشت می لرزید!! هنوز ترس با منه و فک کنم طول بکشه تا عادت کنم...

..................................................................

خب گفته بودم با بیریت همیشه وسیله هامون به طرز شگفت آوری یکی در میاد؟؟؟ وقتی رسیدیم به اونجا و از ماشین پیاده شدیم دیدیم دقیقا مانتوهای جدیدمون مثل هم بود! وسط خیابون و توی اون شلوغی غش کرده بودیم از خنده! بارون شدیدی هم میبارید ولی اصلا حواسمون نبود! فک کن هردو توی یه روز رفته بودیم خرید و دلمون خواسته بود مانتو بخریم، و دقیقا یه چیزی مثل هم گرفته بودیم!!!

..................................................................

اون شب توی آرامش کامل بودیم.. چهارتایی یه تیم خوش و خرم رو تشکیل داده بودیم که هممون هم رو دوست داشتیم.. درسته که مارس با پارتنر بیریت آشنا نبود  ولی تونستن زود با هم اخت بشن...

 اون هوای عالی و فِرِش بارون خورده و بوی چوبای تازه و حصیر پهن شده توی آلاچیقمون و بوی برنج دم کشیده ی شمال و کره و گوشت و فلفل... خنده های بلندمون از این دورهم بودنمون که به صورت خیلی اتفاقی اکی شده بود...

..............................................................

صبحش؟ وقتی بیدار شدم دیدم پنجره ی اتاق رو به یه منظره ی فوق العاده ست... سرخوش شده بودم... مارس بخاطر همون سحر خیزی معروفش ساعت های اولیه ی صبح بیدار شده بود و منظره رو دیده بود زودتر از من...

بیریتنی و پارتنرش برامون تدارک یه صبحانه ی مفصل رو دیده بودن که میتونم بگم از اونجا انرژی زیادمون برای اون روز شروع شد..

...............................................................

راه رفتن زیر بارون شدید روی یه پل چوبی، توی هوای خنک و شهریوری، دستای حلقه شده ام دور بازوش....

...........................................................

واسشون غذا پختم... یه بار توی اینستام نوشته بودم من فقط برای دو نفر غذا میپزم، یکی مارس و یکی بیریتنی! 

پارنترش به بیریت میگفت برو کمک کن به میلو، بیریت میگفت نه اصلا، میلو وقتی داره کار میکنه اصلا نمیشه بهش نزدیک شد، دوست داره خودش تنهایی همه رو انجام بده!

خب اون منو خیلی خوب شناخته... من همینطوری ام. وقتی دارم یه کاری انجام میدم باید دورم خلوت باشه، کسی صدام نکنه، واسه خودم برقصم و کار انجام بدم، واسه خودم وسیله ها رو بچینم روی میز و به ترتیب کارا رو یکی یکی هندل کنم! 

.........................................................

آخ که از شب... آخ که از لحظه های پر از آرامشی که شبش داشتم...

رفته بودیم کنار دریا.. واسه اولین بار کنار هم... وایساده بودیم جلوش، یه موج خیلی آروم اومد نزدیک پامون که مارس گفت میلو پاهاتو بوس کرد بهت خوشامد گفت!! من بهش گفتم ازش ممنونم که جهان رو در خدمت من میبینه و اونقدر من رو لایق میدونه که همچین دیدگاهی داره... شاید اگه یه مرد عادی بود و دیدگاه عادی تری داشت میگفت عهه اومد خیست کنه...! اینجاس که من میگم از هر جمله ای من هزارتا فلسفه درمیارم...

اسموکم دستم بود.. بیرتنی و پسرش از ما جدا شدن و قدم میزدن من ولی تکیه دادم به مارس... بهش گفتم همینجاست آرامش مطلق و من الان هیچ دغدغه ای ندارم، هیچ نگرانی ای ندارم، حالم خوبه....

وقتی داشتیم برمیگشتیم  توی ذهنم این بود که یه چیزی از توی ساحل بردارم که نشونه ی امشبمون باشه، درست همون لحظه یه گوش ماهی جلوی پام دیدم که توی همون تاریکی شب تشخیص دادم فرق داره با بقیه! یه گوش ماهی (یا همون صدف)که سایزش نسبت به بقیه بزرگتر بود و راه راه های قهوه ای خیلی کم رنگ داشت! مارس گفت چجور دیدیش توی این تاریکی؟؟ گفتم کسی که دنبال نشونه باشه هرجایی می تونه پیداش کنه...

............................................................

آخر شب، بین رقصیدنام با بیریتنی  و پیک هایی که چهارتایی به سلامتی اون جمع خوبمون میزدیم به هم، توی قلبم یه آرامش خاطر داشتم که هیچ وقت دیگه حسش نکرده بودم و توی قلبم یه چیزی بود که نمیتونم توصیفش کنم...

مارس میگفت چقدر رابطه مون قبلا بچه بازی بود میلو!!! این جمله از دهن مارس خیلی جای فکر و تعمق داره! خب دیگه هرکی ندونه قدیمی های بلاگ میدونن رابطه ی ما از ابتدا چجور پیش رفت و چقدر همه چیز پرفکت و آروم بود... ولی گفت این که ما قانونا در کنار همیم یه حس آرامش خاطر بهش میده که حاضر نیس با هیچی عوضش کنه و نمیخواد حتی یه لحظه هم به عقب برگردیم... این جمله اش من رو به فکر فروبرد که خودش یه پست جداگونه مطلبه...

دخترا همدیگرو خوب میتونن بشناسن.. پسرا هم همینطور، میتونن همو خوب بفهمن.. پسره ی بیریتنی بهش گفته بود مارس چقدررر میلو رو دوست داره و این قشنگ از نگاهش معلومه و کاملا ازش معلومه که چقدر مطمئنه به انتخابش...

من بغضم گرفت از شنیدنه این حرف... بغضم گرفت که مرد من، کسی که اون همه سختشه از احساسش حتی یه کلمه حرف بزنه، که هیچ کس نمیدونه توی فکرش چه خبره، اونقدر نسبت به من دوست داشتنش خالصه که بقیه ازنگاهش میتونن بفهمن اینو و من باعث خوشحالی و افتخارمه... باعث افتخارمه که مرد من دوست داشتنش توی نگاهش معلومه... 

........................................................................

صبحش زودتر پاشده بود طبق معمول.. من خواب بودم.. فهمیدم داره یواشکی موهام رو می بوسه و فر فرهاشو دور انگشتاش میپیچه... من میدونم این کار همیشگی نیست.. من خوووب میدونم که هیچ آدمی تا ابد این کارا رو نمیکنه.. ولی غرق لذت شدم که الان دارم این چیزا رو... که تجربه اش رو داشتم.. که حسرتش توی دلم نمی مونه....بیایید قبول کنیم که آدما عوض میشن و طی زمان بیشتر از اینکه اونجوری شور و هیجان داشته باشن،  کنار هم آرامش دارن و فقط نیاز دارن به بودنه هم و بی هم زندگیشون سخت میشه حتی اگه دیگه آتیشی نباشه عشقشون.. ولی مهم اینه که کیفیت داشته باشه رابطشون.. یعنی سیر درست رابطه رو طی کرده باشن و اگه بعد از چندسال دیگه خبری از عاشقانه های عجیب غریب نیس اکی باشه براشون چون قبلا چیزی که باید رو داشتن...

......................................................................

واسش یه نوت گذاشته بودم یواشکی توی کیفش که وقتی میره شرکت، توی راه بخونه... بیدارش کرده بودم بهش صبحانه داده بودم و برای اولین بار توی زندگیم اون ساعت از صبح بیدار شده بودم چیزی که هرگز انجامش نمیدادم چه برسه به اینکه بخوام پاشم صبحانه بذارم..  وقتی راهیش کردم رفت تکست زدم کیفت رو بگرد... توی جواب گفت توام همینطور! توام کیفت رو بگرد!!!خواب از کله ام پریده بود سر صبحی.. دیدم اونم واسم یه نوت گذاشته با یکی از مدل های دست خطش که پفکی می نویسه و عاشقشم... بغضم گرفته بود باز.. 

....................................................................

موقع برگشتن می گفتم کاش ادامه داشت... آرامشی که داشتم رو قبلا هرگز تجربه نکرده بودم..

توی سفر بهم میگفت مرسی از این نظمی که به زندگیم دادی و دقیق برنامه ریزی میکنی

...............................................................

بی ربط:

من جز علاقه مندی هام نیس که لباسامون ست باشه. یعنی شاید توی ذهنم باشه یه روز این کارو کنیم و اینجوری بپوشیم ولی کاری نیست که خیلی مشتاقش باشم.. من بیشتر ترجیحم بر اینه که استایل یه جور داشته باشیم. مثلا اگه من کفش پاشنه دار میپوشم و مانتوی تنگ و کار شده، اون تی شرت و جین نپوشیده باشه... یا اگه هر دو اسپرت میپوشیم رنگامون مکمل هم باشن یا یه رگه هاییش همرنگ هم باشه.... اینجوری به نظرم بیشتر چشم رو نوازش میده تا اینکه هردو دقیقا یه رنگ بپوشیم... البته این نظر فعلیه منه، و شاید یه روز اون مدلی رو هم امتحان کنیم و ببینم که عه اینجوری هم لذت داره واسم..