یه اتفاق عالی... 25/1/95

اینقدر خوشحال و شوکه ام از دیروز که حتی نمیتونم جیییییغ معروفم رو بکشم یا بنویسم! 

اینقدر بهت زده ام که اصلا فکر میکنم نکنه خواب باشه یا در آخرین لحظه همه چی خراب شه؟؟

ولی من به این صفحه مدیونم... باید ثبتش کنم این لحظه رو و از دیروز جلوی خودم رو نگه داشتم که ننویسم... حتی اگه یه درصد همه چی خراب شه یا بنا به هر دلیلی اکی نشه من حس فوق العاده ی الانم رو باید ثبت کنم!

من و مارس، با تلاشایی که داشتیم و سختی هایی که کشیدیم، دیروز صاحب یه خونه ی بزرگ پر از نور با ویوی یه عالمه درخت و باغچه شدیم! ما خونه خریدیم! به صورت کاملا اتفاقی و خیلی خیلی خیلی شانسی یه موردی به تورمون خورد که اگه از دست میدادیم تا بیست سال دیگه نمیتونستیم همچین چیزی رو به دست بیاریم! ریسک بزرگی بود ولی از اونجایی که بابا یه آدم ریسک پذیره هولمون داد جلو گفت برید تو دل قضیه و میدونم که میتونین، هرجا هم کم آوردین روی من حساب کنین... و خب ما یه پس انداز خیلی خوب برای خونه به جز هزینه ی عروسیمون گذاشته بودیم کنار، مخصوصا من که توی همین چندما قبل از عید تونسته بودم یه تارگت خیلی گنده رو بدست بیارم (و همه دیگه میدونن که چقدر براش سختی کشیدم). هزینه ی اولیه مون برای عقد قرارداد کافی بود و ما خونه رو خریدیم! البته تا چند سالی باید قسط بدیم ولی صاحب یه خونه ی فوق العاده شدیم که من دو شبه بی وقفه دارم براش رویا پردازی میکنم! و فکر میکنین کجاست؟؟؟ بله! فقط چندتا پله بالاتر از همینجایی که الان نشستم! 

وقتی داشتیم قرارداد رو می نوشتیم من یاد ماشینم افتادم! گفته بودم که بخشیدمش به کسی که بیشتر از من نیاز داشت، درسته که اولش با نارضایتی کامل بود ولی آخرش با خودم گفتم تو داری اینو میدی که یه چیز گنده تر بدست بیاری! و فکر میکنین چی؟ هنوز یه ماه نشده که بهم این هدیه ی فوق العاده برگشته :) چی میتونم بگم؟ چی خوشحالیه منو نشون میده؟؟ اصلا من و مارس دو شبه که از خوشحالی هیچ حرفی نداریم بزنیم و تازه امروز  یادمون افتاده باید جشن بگیریم! باید بریم امروز بستنی بخوریم و یه شام خوشمزه به بقیه بدیم! هفته ی بعد هم میریم یه جایی دیرینک میکنیم و میرقصیم...

میخوام امروز به مارس بگم ما لایق این خوشبختیه هستیم!دنیا مادوتا رو چفت هم و جفت هم گذاشته تا از زندگی ای که همیشه عاشقش بودیم و سختی هاشو به شادی تبدیل کردیم لذت ببریم....تشکر ویژه از مارس که بدون کمک هیچ احدی توی دوسال تا جایی که تونست کار کرد و همیشه با فکر و منطق پیش رفت و تشکر ویژه از خودم که شیش ماه به خودم سختی دادم و علاوه بر اون، رویاهای گنده توی سرم پروروند م چون ایمان قلبی دارم آدما به رویاهایی که از ته  دلشون دارن میرسن... چقدر خوشمزست که به همه میگم من و همسرم، با تلاش خودمون بدون کمک کسی، بدون اینکه به کسی تکیه کنیم قبل از اینکه حتی ازدواج کنیم تونستیم خونه ی مورد علاقمون چیزی که حتی بیشتر از حد تصورمون بود رو بخریم... :)

من از دیروز فقط یه نفس عمیقم و یه آخیش گنده! خوشحالیش و خوبیش اونقدر زیاده که نمیتونم تو خودم هضمش کنم....

* بهار همیشه واسم پر از اتفاقای خوبه...همیشه درست تو اولین هفته های سال با یه اتفاق خوب سوپرایز میشم... ولی اصلا انتظار همچین چیز گنده ای رو نداشتم...