Episode 10+ میلو کم کم عروس میشود!

بیریتنی از روز قبل میاد پیشم.. میریم لباس میخرم. لباسی که توی یه نگاه دل و دینم رو برد :)

اونم یکمی خرت و پرت میخره!

شب تا دیروقت بیداریم و حرف میزنیم!

به مارس از قبل گفته بودم که چه دسته گلی دوست دارم برام بیاره. بهش گفته بودم به هیچ وجه زیر بار گلفروشیا نره که بخوان بهش دسته گل گنده بندازن و من یه چیز جمع و جور و دایره مانند و سفید دوست دارم که فقط سفید باشه یا نهایتا یکمی هم صورتی داشته باشه!

ولی خب یه روز بهم تکست داد و گفت میلو خواهر بزرگم بدون اینکه بهم بگه خودش رفته یه جا سفارش داده و گفته که اونجا کارش خوبه و منم دیگه روم نشد بهش بگم خودم میخواستم بگیرم!

خب من البته خیالم از بابت خوب بودنش راحت بود ولی من اصلا دلم دسته گل بزرگ با گل های مخصوصا لیلیوم و از اینجور چیزای گنده نمیخواست! من به مارس گفته بودم دلم میخواد مدلش یه جور باشه که انگار خودت ورداشتی چیدی و گرفتی توی دستت و برام اوردی در این حد!

...........................................................................

صبح زود بیدار میشم. بیریتنی خوابه هنوز. کلی کار داریم. وسایل رو جا به جا میکنیم. بابا چندتایی میز و صندلی کرایه کرده بود که اونا رو تر تمیز کردم. تا ظهر کلی کار انجام دادم بیریتنی هم حسابی کمک کرد طفلی... بعد که خیالم از بابت کارا راحت شد رفتم دوش گرفتم و اومدم و شروع کردیم به صاف کردن موهای من. به بیریتنی گفتم پایین موهامو هم فر بزنه. تقریبا سه ساعتی رو موهای من کار کردیم که الحق هم خوشگل شده بود..

لاک؟؟ خب طبیعتا انتخابم سفید بود. ولی سفید خیلی برای لاک رنگ گهیه! بس که زود خراب و کثیف میشه!

میک آپم رو هم انجام دادم. نسبت به همیشه خب آرایشم زیادتر بود ولی با اینحال همه ی تلاشمو کرده بودم که زیاد نشه!

ساعت داشت نزدیک به ده میشد که مارس تکست زد ما داریم راه میفتیم...

بعد من هی توی این گیر و دار بودم که باید بیام سلام کنم در همون بد ورودشون یا نه! آخرسر عمه ام گفت که نه باید بمونی توی اتاقت تا از بابات بخوان تو رو صدا کنن! به نظرم خیلی بامزه بود و خیلی هم کار خوبی بود همچین حرکتی!! خب خیلی حس خوبی میده که آدما رو منتظر خودت بذاری و هی بخوان تورو ببینن!!

چند دقیقه بعد رسیدن! من رفتم از روی بالکن نگاه کردم. مارس یه دسته گل گنده و سفید دستش بود! تا اینجای کار که سفیدیش چیزی بود که من میخواستم! بعد یه عالمه هم بودن خانوادش!! این صحنه ای بود که همیشه توی خیالم بهش فکر میکردم که کسی که دوستش دارم با دسته گل و به همراه خانوادش پایین در منتظر باشن و من از اون بالا نگاهشون کنم!

خب من یه اعترافی میکنم اونم اینه که توی تمام این روزا و شلوغی هاش مدام حواسم بود تا رویاهام تیک بخوره!!

اومدن بالا. من قلبم داشت از جا کنده میشد! بیریتنی هی بهم دلگرمی میداد!!

 نشستم توی اتاقم و بقیه رفتن پیش مهمان ها! از توی اتاقم میدیدم که بیریتنی شربت ها رو برد. خیلی همه ساکت بودن! در حدی که صدای هم زدن شربت ها رو میشنیدم!

کم کم بابا و یکی از خانواده ی مارس سر حرف رو باز کردن. بیریتنی هی میرفت و میومد و گزارش میداد! میگفت که چقدر زیادن و چندتایی دختر جوون هستن که خیلی خوشحالن و نیششون یک سره بازه :دی

 نیم ساعتی من توی اتاقم بودم. تا اینکه خاله زیبا اومد دنبالم و گفت که از بابات اجازه گرفتیم که ببریمت! سمت راستم خاله زیبام راه میومد و سمت چپم بیریتنی! وقتی رسیدم به پذیرایی یهو کل خانوما و دختراشون جیغ و سر صدا کردن و کل کشیدن و از اینجور کارا! من خنده ام گرفته بود! یه سلام کوتاه گفتم و نشستم کنار بابا! اول قصد داشتم به همه دست بدم ولی انقد زیاد بودن که لوث میشد!

وقتی نشستم به معنای واقعی نمیتونستم سرم رو بیارم بالا! یه نیم نگاه کوچولو و سریع هم به مارس انداختم که دیدم داره بهم میخنده و چشماش برق میزد! بین آدما فقط خیلی مشتاق بودم که خواهر کوچیکه ی مارس (که ازم یه چند سالی بزرگتره رو ببینم) با اینکه هیچی ازش نمیدونستم ولی همیشه وقتی مارس عکساش رو بهم نشون میداد بی نهایت بهش حس خوبی داشتم!

تا اینکه یه فرصت کوتاه دست داد و سرم رو اوردم بالا و دقیقا باهاش چشم تو چشم شدم . یه لبخند کشدار و مهربون تحویلم داد که مطمئن شدم حسم درست بوده!

دسته گلم عالی بود! به همون گردی و سفیدی که میخواستم. با اینکه خواهرش نمیدونست من چی میخوام با اینحال انگار رویایی که من داشتم اونقدر قدرتش قوی بود تا دسته گل مورد علاقه ام رو واسم بسازه!

سنگینی نگاه همه رو روی خودم حس میکردم ولی خب میدونستم هیچ نگاهی منفی و بد نیست! با اینکه یکی دو نفری بودن که بعدا مارس بهم گفت سعی کنم بهشون نزدیک نشم و اتفاقا کاملا هم حس منفی داشتن واسم ولی خب من حواسم نبود به این چیزا. چندباری به مادر و پدر مارس نگاه کردم چون واسم خیلی مهم بود که با نگاهم بهشون سلام ویژه کنم!

داییم شروع کرد به حرف زدن و خوندنه اون کاغذی که مشخص میکنن مهریه چیه و چیا میخوان از هم! بعد داییم یه جور خوبی حرف میزد. مثلا وقتی رسید به اونجا که یه دست لباس برای عقد مارس برام بگیره گفت اصلا کسی میدونه فلسفه ی این لباس خریدنه چیه؟ واسه اینه که خدا گفته زنان و مردان رو لباسی برای هم قرار دادیم تا عیب های هم رو بپوشونن و به هم حس آرامش و امنیت بدن! یا آینه شمعدان برای روشنی دل هاشون..

وقتی این جمله ها رو میگفت من به زور جلوی اشکامو گرفته بودم!

من مدل چشمام یه طوریه که انگاری غم دارم همیشه. اگه لبخند بزنم این غم از بین میره ولی توی حالت عادی نه. بعد اینجور وقتا خیلی چهره ام بیشتر غمناک میشه! فکر میکنم که من از اون دسته از عروسا میشم که نگاه غمگین و بغض آلودی دارن!

یکمی که گذشت دیگه جو از اون حالت رسمی دراومد. خواهر بزرگش ازم خواست تا بلند شم و برم تا چادر رو روی سرم بندازن و برش بزنن!

خیلی آروم و آهسته رفتم وسط پذیرایی همه هم داشتن دست میزدن! وقتی چادر رو انداخت روی سرم کلی نقل پاشیدن به سمتم که باز من خنده ام گرفته بود اون زیر! بعد رفتم نشستم و برادر بزرگش اومد و کله قند رو شکوند! اولش که نمیشکست چون خیلی آروم ضربه میزد. بعد هی همه بهش میگفتن بابا محکمتر بزن ولی نمیدونم می ترسید یا خجالت می کشید نشسته بود آروم آروم ضربه میزد که این خودش واسه من خیلی صحنه ی فانی شده بود و میخندیدم ریز ریز!

آخرسر به مارس گفتن بلند شو نشونش رو توی دستش کن! من توی مراسم هرکی رفته بودم معمولا انگشتر نشون رو مادر یا خواهر داماد دست دختر میکردن. ولی مردم از ذوق که مارس قرار بود دستم کنه و بازم قرار بود یه رویای دیگه ام تیک بخوره و دقیقا مثل همون نقاشی ای بشه که کشیده بودمش که پسره زانو زده و دختره ذوق زده به انگشترش نگاه میکنه!

وقتی اومد سمتم به بابا دست داد و از بابا و دایی هام اجازه گرفت که دستم کنه! منم با نیش باز و همراه با خجالت دستمو اوردم جلو! دستام یخ کرده بودن. وقتی انگشتای مارس بهم خورد مثل همیش داغ بود و با همون تماس کوچولو منم داغ شدم!

انگشترمو دستم کرد. دیدم که مامان و بیریتنی بغض کردن و با لبخند و اشک دست میزنن!!

بابا گفت که این شبا خیلی شبای قشنگیه و هیچ وقت دیگه اینا تکرار نمیشه!

کم کم آقایون بلند شدن رفتن یه جا دیگه و خانوما هم سیستمی که ما اورده بودیم رو روشن کردن و ریختن وسط پذیرایی!

منم نشسته بودم نگاهشون میکردم تا که کم کم اومدن منو بلند کردن. خواهر کوچیکش اومد سمتم و بهم دست داد و خودش رو معرفی کرد. دستامو نگه داشته بود و بهم گفت که الهی خوشبخت بشید. منم با لبخند ازش تشکر میکردم! فوق العاده حس خوبی داد بهم با نگاهش. بعدا مارس بهم گفت که مهربون ترین خواهرش همین ایشونه.

یکمی که رقصیدیم خواهر بزرگش رفت و مارس رو اورد. ما رو انداختن وسط تا برقصیم با هم. سیلی از شاباش به سمتم روانه شد!! خب این اولین باری بود توی زندگیم که اینهمه شاباش میگرفتم و گل مجلس بودم :دی

مامان مارس اومد سمتمون و به هردومون شاباش داد و بغلمون کرد و بوسیدمون! مامانش یه خانوم سن بالا ولی بی نهایت مهربون و با محبته. البته اصلا از این آدمایی نیست که بیاد قربون صدقه ی آدم بره یا مدام بهت توجه کنه. شاید اگه کس دیگه نشناستش  فکر کنه که اوه چه قدر بی توجه هست. ولی من چون مارس رو میشناسم و مامانش هم مثل مارسه میدونم که محبتشون از ته دلشونه ولی نمیتونن ابراز کنن.

با مارس که می رقصیدم کل خانوادش با گوشی یا دوربین ازمون فیلم می گرفتن! خب دخترا من زندایی یه عالمه آدم شدم که همسن و یا بزرگتر از منن :دی

با مارس طبق عادتی که دارم اغلب انگلیسی حرف میزدم. دیدم که اوه چقدر این یه پوئن مثبته که کسی نمیتونه حرفامون رو متوجه شه یا بعدا از توی فیلم لب خونی کنن ببینن چی میگفتیم :دی

یکمی براش انگلیسی جیک جیک کردم و موقع رقص حواسم بود که خیلی ناز کنم :پی مارس روی سرم یه عالمه پول میریخت که اینم یه تیک دیگه واسه رویاهام بود!

دیگه کم کم تموم شد. موقع رفتن خواهر بزرگش ازم خواست که مواظب مارس باشم منم با لبخند و حالت مطمئنی گفتم بله حتما!

اینجور وقتا معمولا دخترا جبهه میگیرن یا من شنیدم که ناراحت میشن از این جمله. ولی میدونم که چقدر موقعیت حساسی هست و انگاری یه چشم گفتن با اطمینان خیال خیلی ها رو راحت میکنه!!

بالاخره رفتن. اونقدر خسته بودم که چندتایی عکس گرفتم توی اتاقم با وسایلم و خیلی زود خوابیدیم با بیریتنی...

..................................................................

همیشه فکر میکردم بعد از همچین روزی صبح فرداش با مارس رابطمون خیلی عوض شه یا مثلا پاشیم کلی حرف بزنیم و خوشحالی کنیم یا من بگم حسم بهش خیلی بیشتر شده! ولی خب حقیقت اینه که هیچی رخ نداد. و من فهمیدم که علاقه ی من و مارس ربطی به رسمی شدن و غیر رسمی بودنمون نداشته. ما از قبل احساسمون به هم بی نهایت بوده و این مراسم فرمالیته چندان فرقی به حالمون نداره...

البته فک کنم شاید بعد از عقد کمی چیزا عوض بشه برامون... ولی خب خیلی منتظر همچین چیزی نیستم..

الان؟؟ منتظرم عقدم بشه. کلیییی رویا و کار دارم واسه اون روز و از الان براش خوشحالم...