از اینکه قاب آینه رو رنگ سفید زدم بی نهایت راضی ام.. آینه ای که پشت لپ تاپه و بیشترین تایم روزم رو جلوش میگذرونم و هی چشمم بهش میخوره تاثیر بسزایی داره و خب حالا که رنگش سفید شده هربار روحم خوشش میاد از دیدنش...

.................................................................................

قدیمی ترا صبا رو یادشونه.. دوست صمیمیم بعد از بیریت که هرسال تولدش نقطه ی عطف زندگی من هم بود.. امسال از تولدش ننوشتم چون اتفاق هیجان انگیز تری دربارش هست و اونم اینه که تا چند روز دیگه عروسیشه...

خب از پنج ماه قبل بهم گفته بود و من درست از همون روزا ذوق داشتم! و البته وقتی میخواستم خبر رسمی شدن خودم و مارس رو بهش بدم یه روز بهش تکست زدم گفتم صبا برای عروسیت من با آقامون بیام؟؟ (باور کنین از نظر خودم این کلمه ی آقامون جز کلمات شیرین ولی چندشه :)) ) گفت بلههههه حتما! گفتم خانوم مثل اینکه درست متوجه سوالم نشدی! نگفتم من با بی افم گفتم من با آقامون!!

و خب بعد از چند ثانیه مکث دیدم که یه عالمه ذوق و جیغ و وای واسم فرستاده به سبک خودم :)) 

چند روز پیش پشت فرمون بودم که دیدم بهم زنگ زد و گفت میلو کار واجب دارم باهات یه متن فارسی میفرستم برام انگلیسیش رو بفرست میخوام روی کارت عروسیم بگم چاپ کنن. گفتم صبا الان دارم رانندگی میکنم گفت میلو باور کن الان توی مغازهه هستم لطفا یه کاریش بکن...

با اینکه خودم هم عجله داشتم ولی زدم کنار و متن رو براش ترجمه کردم. متنش یه شعر اصیل ایرانی بود که هرکار میکردم به صورت مضحکی ترجمه اش درمیومد.. آخرسر بهش زنگ زدم گفتم صبا خب چه کاریه بذار یه متن اورجینال انگلیسی پیدا کنیم اینجوری خیلی عجیب میشه ترجمه اش... و خب چون خانواده ی مادری و پدریش همشون خارج از ایران زندگی میکنن و کاملا سواد انگلیسی رو دارن نمیخواستم یه چیزی باشه که فقط جنبه ی تزیینی داشته باشه حتم داشتم میخوندن و متوجه میشدن متن عجیبیه..

یکمی فکر کرد و گفت باشه شب برام یه چیز خوب بفرست...

و خب شب با وسواس کامل نشستم و جمله ها رو کنار هم چیدم... به روزایی که با صبا کنار هم گذروندیم فکر میکردم.. صبا دوست دوران تینجری من بود و با هم کلاس زبان می رفتیم و استخر دوره ی مربیگری میدیدم و گاها تا جایی که مسابقات تینجرها اجازه میداد توشون شرکت میکردیم و اون از همون روزای تینجری مربی شنا شد و من زبان رو ادامه دادم.... بگذریم.. نوشتم و آخر وقتی براش با معنی فرستادم کلی ذوق زده شده بود و تشکر کرد..میدونم که دیگه نمیتونم همچون متنی بنویسم چون حسی که به صبا داشتم/دارم مختص به خودشه...

و حالا امروز وقتی عکس کارتشون رو برام فرستاد که توش متن من هست بی اغراق بغضم گرفت...  و گفت که امروز فرداست که کارت من رو هم برام بیاره و پشتش نوشته خدمت جناب آقای میم و بانو :)

بله! من زیر مجموعه ی مارس هستم و از این به بعد اسمم در کنار فامیلی مارس قرار میگیره به عنوان بانو!

لباس؟؟ یه لباس دارم کهجنسش حریره. مشکیه و یه تیکه ی کوچیکی نارنجی داره و بلند و راسته ست و مدل خاصی نداره، مناسب اون جشن مختلط هست فقط امیدوارم هوا سرد یا بارونی نشه.. بینهایت دوستش دارم لباسه رو.. حالا باید درباره ی موها و کفش هم بیشتر فکر کنم...

.........................................................................

امروز وقتی فایل های پایان نامه ام رو باز کردم و چشمم به متن های فرمال و آکادمیک افتاد دلم پر کشید برای درس خوندن...دلم لک زد برای اینکه کتابای سخت و حجیمم رو بیارم بذارم روی پام و مثل قبل خط به خط بخونم و لذت ببرم از این زبان دوست داشتنی با اون ریتم خاص و اینتونیشن جمله هاش...

بله، من برنامه ام روی روزی دو ساعت کار کردن رو پایان نامه فیکس شد و دو روز اول با موفقیت هرچند نصفه نیمه، تیک زدمش!

...........................................................................

کار کمد ها هم امروز تموم شد و خیالم راحت شد.. حالا دیگه تمرکز روی پایان نامه و ورزشه... خوشحالم که از بچگی بابا من رو با ورزش انس داد و بهم یاد داد تحت هیچ شرایطی ورزشم رو رها نکنم... هروقت اینا رو توی ذهنم مرور میکنم شبای سرد زمستون سال های کارشناسیم یادم میاد که از اون خوابگاه دور افتاده توی تاریکی و شهر غریبی که سال های اولش هیچ دوستی نداشتم بعد از خستگی چند ساعت کلاس های پشت سر هم میرفتم وسیله هامو جمع میکردم و میرفتم باشگاه مرکزی دانشگاه... و مربی هربار من رو میدید میگفت لذت میبرم از اینکه میای اینجا و باعث تاسفمه که دخترای این دانشگاه با اینکه اینهمه امکانات رایگان برای ورزش دارن ولازم نیست هیچ پولی پرداخت کنن نمیان باشگاه...

و خب بله بین شش هزار و خورده ای دانشجو توی اون دانشگاه (البته نمیدونم این رقم رو دارم درست میگم یا کمتر بود تعدادشون) فقط 6 نفر پای ثابت باشگاه بودیم که از اون شش نفر هم چندتاییشون ایرانی نبودن!!

...................................................................................

دوستش بهش زنگ میزنه.. صداش رو می شنوم.. میگه عکستون رو دیدم توی اف بی شوکه شدم که عه مهندس میم هم ازدواج کرد؟؟ یادمه اون موقع ها میگفتی هرگز تن به ازدواج نمیدی چی شد جناب مدیر؟؟

میخنده و میگه دیدم خانومم خانوم خوبیه نخواستم از دستش بدم...

خوووب میدونم که این حرفا چقدر سختشه براش گفتنش.. ولی میدونم که اینا رو جلوی من میگه و پیش دوستاش تا به من حس برتری بده...

یه روزی یه جایی خوندم مهم نیست که آدمای دیگه شما رو تایید میکنن یا نه..

خودم فکر میکنم تایید بقیه رو  در درجه ی اهمیت قرار ندین، چه تعریفا چه انتقادا... همین که کسی که دوستش دارید و دوستتون داره بهتون پر و بال میده، و شما رو تایید میکنه و حس اعتماد به نفستون رو میبره بالا کافیه... مگه آدما به چند نفر احتیاج دارن؟؟ همونی که روحتون به صورت دیوانه واری میخوادش، و عاشقش هستید شما رو تایید کنه کافیه. حتی اگه زشت ترین، بی سلیقه ترین، غیر موجه ترین آدم روی زمین هم باشید، ببینید عشق شما (جدیدا واژه ی پارتنر رو از دایره ی لغاتم حذف کردم چون بار منفی بهم میده) چه دیدگاهی راجع به شما داره و آیا واقعا مورد تاییدش هستید؟؟ البته ازش بخواید برای یه بارم که شده باهاتون صادق باشه و به دور از تعریفای عاشقانه رفتار شما رو تحلیل کنه و اگه باز هم رفتارهاتون مورد تاییدشه همین کافیه... بقیه ی آدما هییییییییییییییییییییییییییییچ نقشی توی زندگی ما ندارن...