امروز وقتی صبا کارت عروسیش رو به دستم رسوند اونقدر ذوق زده بودم که شال و کلاه کردم برم به مارس نشونش بدم... میدونستم خوابه اون تایم از ظهر ولی طاقت نداشتم..

اولین باری بود که سر زده و اون موقع تنهایی میخواستم برم خونه شون! چند دقیقه ای مکث کردم و دو دل بودم!

آخرسر دل رو زدم به دریا و رفتم تو.. پدرش با دیدنم خوشحال شده بود و میگفت همیشه همینطوری بیا..

خواهرای دوست داشتنیش مثل همیشه با لبخند و مهربونی ازم استقبال کردن و گفتن مارس توی اتاقش خوابه! یکمی با دخترا تایم گذروندم تا عصرتر بشه و مارس از خوابش گذشته باشه..

بعد بی هوا رفتم توی اتاقش و در حالی که خواب بود رفتم روی تختش و بغلش کردم! با تعجب چشاشو باز کرد و وقتی من رو دید هی سرش رو میبرد عقب! منم با صدای آروم میگفتم داری خواب میبینی که من اینجام... :))

با اینکه تازه عصر شده بود ولی آسمون تاریک و هوا گرفته بود و صدای بارون میومد. از اون عصرا بود که اگه از خواب پا می شدی یادت نمیومد الان خوابی یا بیداری یا شبه یا روزه یا چند شنبه ست!!

مارس هی دستامو میگرفت میگفت میلو؟؟ کی اومدی؟؟

منم هی اصرار داشتم سر به سرش بذارم و مدام میگفتم داری خواب میبینی! آخرسر خنده اش گرفت و خواب از کله اش پرید...

کارت عروسی رو نشونش دادم.. از خوشحالی و ذوق من خنده اش گرفته بود...

غروب بهش گفتم من رو ببر همون باغی که همیشه میرفتیم و پاتوقمون بود.. دلم از اون بستنی های دارک میخواست و اون فضای عالیه اونجا...

اونقدر باغ عالی شده بود که حسابی سرحال اومده بودم...راجع به خیلی چیزا حرف زده بودیم و مارس برام از چیزایی میگفت که تا به حال نگفته بود. به حرفاش با دقت گوش میدادم و سعی میکردم بتونم راه حلی بگم و هردو بررسی کنیمش... از اینکه اونقدر قشنگ و منطقی صحبت میکنه و همیشه راه حل های درست و حساب شده داره بی نهایت لذت میبرم...از اینکه جملاتش پر از کلمه های درست انتخاب شده ست... 

حس و حال امروزم عالی بود.. و حرفایی که زده شد... و شب موقع رفتنش بغضم گرفته بود. از خدا میخواستم همیشه سلامت باشه و قلبم هر لحظه از عشقش آکنده...از اینکه لباسم بوی عطرش رو گرفته بی نهایت سرمستم... عشق چیز غریبیست...و فلسفه ی هستی رو زیر سوال میبره...و موجودیت انسان رو زیر و رو میکنه...

از انتخاب مارس خوشحالم...