همیشه از آدمای طلبکار متنفر بودم و هستم! 

آدم طلبکار اونیه که وقتی بعد از مدتی یادش میکنی و میخوای یه حالی ازش بپرسی، یه تکستی میزنی یا زنگی، اولین چیزی که میگه اینه: کجایی بی معرفت!!

خب مثلا الان خودت خیلی بامعرفتی و همیشه پیگیر من بودی ولی من بی خیالت؟؟

نمیفهمم چرا اینقدر همیشه از آدما توقع داریم! توقع داریم اونا بهمون توجه کنن/ اونا همیشه و هرجا همراهمون باشن/ اونا اگه حالمون خوب نیست حتما پیگیر ما باشن/ اونا اگه ازمون خبری نیس ازمون خبر بگیرن...درسته قبول دارم که دوست واقعی اونه که توی روزای بد هم همراهت باشه، ولی آخه باید ببینی که آیا اون دوست صمیمیت هست یا نه! وقتی یه آدم فقط هر از گاهی بوده توی زندگیمون، چرا توقع بیجا داریم؟؟؟؟

توی دنیای مجازی هم اینجور آدما رو به وفور میشه دید... که توقع دارن همیشه روشن باشی، همیشه تحت هر شرایطی پیگیر حالشون باشی.. برای خودم پیش نیومده ها خوشبختانه، چون من اینجا اونقدری به کسی نزدیک نمیشم که کسی ازم متوقع شه، ولی میبینم برخوردا رو با آدمای دیگه....

و فکر میکنم همین آدمای طلبکار و همیشه متوقع هستن که زندگی رو سخت میکنن.. که همیشه منتظرن تا قهر کنن و دلخوری به وجود بیارن، که از هرچیزی میتونن یه غر بسازن و ساعت ها ناله کنن و جو رو برای خودشون و بقیه سخت کنن...

کاش قبول کنیم هیچکی به ما بدهکار نیست، چه اینجا چه دنیای واقعی، آدما میتونن هروقت دلشون میخواد با کسایی کانکت باشن، یا نباشن...

هربار که وبلاگ های قدیمیو چک میکنم میبینم یه روزایی خیلی ها پررنگ بودن که الان نیستن توی کامنتام، یا توی کانتکت گوشیم از بچه های قدیمی میبینم که یه روزایی با چند نفری خیلی مچ بودم که الان نیستم و اونا پیداشون نیس... ولی اگه هم گاهی پیداشون میشه به خودم اجازه نمیدم بی احترامی کنم، یا بگم تو دوست واقعی نیستی، تو بی معرفتی، خجالت نمیکشی که سراغمو نمیگیری؟؟!!!!!!!... 

بابا come onnnnnn، کی دیگه میتونه واسه بقیه همیشه وقت بذاره! اصلا حتی اگه وقت هم داشته باشه، خب چه کاریه... یه وقتایی آدما حال نمیکنن دوست دارن ساکت باشن، دوست دارن دوستای جدید پیدا کنن، یا با قدیمی ها بیشتر کانکت باشن... سخته درک کردنش؟؟؟ همین که میبینی اون بهت آزاری نمیرسونه و همیشه باهات محترم رفتار میکنه باید کلاتو بندازی هوا، دیگه توقع بیجا نداشته باشیم از هم!

.......................................................................................................................

دیشب یه فصل دیگه رو هم تموم کردم! بعدش ولو شدم روی زمین و تا چند دقیقه بی حرکت و ساکت چشمامو بسته بودم و به ذهنم رست داده بودم...

وقتی برنامه ی ده سال آینده رو نوشتم، یه بارَکی from nowhere، یه برنامه ای جور شد که یه موفقیت هست برای خودش... رفتم کاراشو انجام دادم و یه نوت توی مموری جار انداختم که مرسی که برای ده سال بعدیم یه جورایی خیالمو راحت کردی!!

................................................................................

چقدر خوب بود که شنبه تعطیل بود!!