موفقیت توی رابطه از اونجایی شروع میشه که وقتی آدمِ شما عصبانیه، یا ازتون ناراحته، شما احساس خطر نمیکنین، شما فکر نمیکنین که داره همه چی از دست میره! یا ممکنه دیگه همه چی تموم شده باشه! در واقع این حسیه که اون به شما میده که هی عزیزم، ما حتی توی فاک ترین دعواها هم باز با همیم، تو جات امنه توی قلبم و میتونیم بعد از آرامش بازم عاشقی کنیم با هم....

هیچ وقت یادم نمیره که چقدر نامطمئن بودم از رابطه ام با مارس، علیرغم اونهمه عشق سرشاری که بهش داشتم، بازم ته دلم میگفتم کی میدونه تا هفته ی دیگه با هم باشیم... ولی اون منو مطمئن کرد با حرفاش و کاراش... من جمله هاشو، عقایدشو میبلعیدم، و تمام سعی ام بر این بود که به گفته هاش ایمان داشته باشم. وقتی بهم توی اولین بحث گفت میلو رابطه میدون جنگ نیس که، بهم کمک کن و همسنگرم باش تا مشکلات رو دوتایی حل کنیم، این جمله اش رو بلعدیم و حک کردم، شد شعار رابطمون... و اون بهم امنیت داد، حتی وقتی عصبانی باشه، حتی وقتی بحث داشته باشیم که البته بحثامون توی این دوسال و چند ماه به تعداد انگشتای یه دست هم نمیرسه، توی این موقعیت ها بهم امنیت روانی داده اونقد که ته دلم میدونم هیچی منو تهدید نمیکنه و من همیشه توی قلبشم...