سرم خیلی شلوغ شده این مدت... کارای زیادی رو به عهده گرفتم که همشون رو باید درست انجام بدم و پای آبرو درمیونه!!! پریروزا فکر میکردم دقیقا از همون روزی که اینجا پست نوشتم و شکایت کردم از زندگیم و بی تفاوت شدن نسبت به کار و موقعیتم، دقیقا دقیقا از دو سه روز بعدش یک عالم پیشنهادای کاری بهم شد... یه عالمه شاگردای خصوصی که اصلا خیلی یه بارکی توی زندگیم پیدا شده بودن ازم تایم خواستن، چندتا پروژه ترجمه یهو با هم به دستم رسید! از همه مهمتر همون شغل جدید سِمَت سوپروایزری بود!
بعد با خودم فکر کردم چرا هیچ کدوم خوشحالم نکرد؟ بیشعور بازی داشتم درمیوردم؟؟ مگه نه اینکه همیشه دلم راه آسون و پول زیاد میخواست؟؟ مگه نه اینکه اینهمه سختی کشیدم تا یه روزی بتونم خوب که نه ولی راحت تر از شرایط قبلی پول دربیارم؟؟ مگه نه اینکه آرزوم بود تا قبل از سی سالگی یه جهش بزرگ داشته باشم توی شغلم؟؟ پس چمه؟؟ دیدم بی شعور بازی بوده... مموری جار رو دراوردم و نوشتم متشکرم... نوشتم ممنونم از این فرصت های خوب... و نوشتم که عذر میخوام بابت این مدت....
روزای هفته رو به سختی میگذرونم. یعنی سرم شلوغه و وقتی خونه ام همش پای لپ تاپم... باشگاه فرصت نکردم برم و این تنهاترین اتفاق بد این روزاست. پولایی که راحت درمیارم رو هم راحت خرج میکنم. به هیچ عنوان سیو نمیکنمشون چون فک میکنم خسته شدم از سیو کردن!
آخر هفته ماسک ناخن و صورت میذارم، کتاب میخونم و میوه میخورم و گاهی هم فیلم میبینم. به هیچ عنوان دو روز آخر هفته رو کار نمیکنم.... با همین فرمون تا چندماهی میخوام برم جلو و فکر میکنم بعدش دلم باز میخواد برگردم به روزای آروم و خلوتم.. من همیشه توی هر دوره ای یهویی سرمو به شدت شلوغ میکنم، هدفای گنده می نویسم و براشون سخت تلاش میکنم و وقتی بهشون می رسم رهاشون میکنم... نصفه نیمه نه، وقتی تموم میشه... چون فکر میکنم هر چند وقت یه بار لازم دارم به خودم یه سری چیزا رو ثابت کنم، حتی اگه از نظر بقیه بی اهمیت باشه...
....................................................................
دیشب بازم پسرک شونزده ساله پی ام میزد... من بدم میاد تکرار مکررات کنم. همیشه دلم میخواد آدما باهوش باشن. وقتی یه چیز رو میگم سریع بفهمن و درک کنن...بدم میاد هی یه حرف رو تکرار کنم.. ولی از طرفی هم هیچ وقت دلم نمیاد آدما رو توی ناراحتی هاشون تنها بذارم.. یعنی همیشه میگم اگه امروز به درد خوردی هنر کردی، روزای دیگه که بقیه هستن...اینطوری شد که چهارساعت تموم باهاش حرف زدم...
مارس ازم خواسته بود بهش تاکید کنم که الان هدفش فقط دوستی باشه با هر دختری که هست... میگفت بهش بگو تا قبل از سی سالگی حق نداره به هیچ احدی قول ازدواج بده یا حتی به فکرش بیاد... میگفت بگو که باید رفاقت کنه، چیز یاد بگیره و تجربه کسب کنه، تمام تمرکزش رو بذاره رو تجربه کسب کردن از دوستی با دخترا و البته که تک پر باشه ولی حواسش باشه که واسه خودش هیچ آینده ای رو با اونا از الان متصور نشه...
خب چطور میتونستم اینارو بگم..اونم توی این فرهنگی که هر چیزی با ازدواج تکمیل میشه...که توی کله ی بچه ها و نوجوون ها فقط این تصور هست که محدودیت دارن و فقط با رسمی شدنه که میتونن به رابطشون شکل بدن...خب اونا تقصیری ندارن آخه واقعا، این یه مشکل ریشه ایه...
مارس میگفت پیشنهاد و قول ازدواج توی سن پایین جلوی خیلی از خوشی ها رو میگیره توی رابطه.. راست هم میگه.. من خودم با گوشت و استخون تجربه اش کردم...وقتی از همون اول و سن کم هدف میره روی ازدواج ناخواسته یه سری توقعات و خواسته ها بین طرفین شکل میگیره که نمیتونن با هم به صورت شاد رفاقت کنن و تعداد بحثاشون و توقعات و ناراحتیاشون اونقدر زیاد میشه که رابطه ای که پتانسیل عالی بودن داره رو به فا/ک میدن...... البته که استثنا هم وجود داره.. ولی این برای خودم و اطرافیانم و هرکی که باهام حرف زده رخ داده و کاملا تایید میکنم حرفشو...
ولی گفتنه اینا سخت بود. به هر ترفندی بود براش گفتم... اونم لابه لای حرفاش همش میگفت که خوش به حال عمو مارس که شما رو داره و چقدر عمو خوشبخت شده و مردا همش دنبال آرامشن... بهش گفتم همین جمله ی خودتو در نظر بگیر، دوست داری راجع به خودت بگن تو حیف شدی؟؟ دوست داری که بخاطر انتخابت عزت نفست گرفته شه؟؟ همیشه انتخابی داشته باش که کسی نتونه ازش ایرادی بگیره...البته که اصلا منظورم جایگاه اجتماعی و اینجور چیزا نبوده... منظورم از رفتارای کاملا غلط دختره بود که هر عقل سالمی میگه که رفاقت و موندن با این آدم اشتباس...
فک کنم آخر حرفام بود بهش گفتم آدمی که به تو درد میده، اشکت رو درمیاره، عذابت میده و یا مانع پیشرفتت میشه رو دوست داری؟ اکی مشکلی نیست ولی بدون که قلبت رو نباید تماما در اختیارش قرار بدی... باید بدونی که کسی که به تو درد میده و از زندگی عقبت میندازه از ته دلش دوستت نداره یا شایدم آیین دوست داشتنه واقعی رو بلد نیست...
بهش گفتم نمیخوام دیگه درجریان دعواها و مشکلات رابطه اش قرار بگیرم.. گفتم من فقط ازت موفقیت میخوام توی زمینه ی تحصیلی و کار و به من راجع به اینا گزارش بده.. حالا قرار شد که آزمون دی ماهش رو عالی بده و برگرده به روزای اوجی که رتبه ی اول یا دوم توی منطقه رو میگرفت...
.....................................................................................
این روزا نمیدونم چرا سیر نمیشم هرچی میخورم! مدام گرسنه ام :|
