یه پست غذایی!

دیروز وسط راه برگشتنی، یه جا نگه داشتم که غذا بخورم...اونقدر گرسنه بودم و خسته که فکر نمی کردم ممکنه جای خوبتری پیدا کنم! اولین رستورانی که توی جاده دیدم و البته ظاهرش هم کمی موجه بودنگه داشتم! 

خب دیروز من یه چیزی رو تجربه کردم که خیلی خوب بود!! اونم اینکه حتی وقتی آخرین قاشق برنجمو داشتم میخوردم هنوز بخار از غذا بلند میشد!!! البته که اصلا هم تند غذا نمیخورم! تا حالا غذا به اون داغی و برای اون مدت طولانی نخورده بودم! من عاشق غذای داغم که خب میدونم الان یه سریا میان میگن سرطان زاست و بلاه بلاه بلاه، ولی آقا من عاشق غذای گرمم، مخصوصا برنج، که داغ باشه، بعد برنجش اینطوری بود که هر یه قاشق که از وسطش برمیداشتم یه گوله ی ابر بخار کوچولو از توی دل بشقاب میومد بیرون!!! و من تقریبا یک سوم از غذام باقی مونده بود، که وقتی رفتم پولمو حساب کنم از دور وقتی بشقابمو نگاه میکردم هنوز بخار ازش میومد بالا!! نمیتونم توصیف کنم چقدددددددر دوست داشتم این صحنه رو و اولین بار بود که همچین چیزی تجربه میکردم! 

بعد خب غذاهای اون شهر این مدلیه که توی یه بشقاب گنده همه چی میریزن و میارن، و حتما ته دیگ هم دارن، و خب طبخ برنجشون بدون روغنه و برنجه کمی شل هست، که من عاااااااشق این مدلم...برعکس من، مامان عاشق برنجای روغنی و قد کشیده س، و چون پدرش یکی از سرآشپزای خوب رستورانای قدیمی تهران بود به دختراش یاد داد چطور برنجای مجلسی بپزن...خب راستش من دوست دارم برنج شل باشه، یکمی بچسبه به قاشق، فقط و فقط بوی برنج خالص بده و بوی روغن حتی یه ذره هم قاطیش نباشه... و وای به این شمالی های لعنتی، غذاهاشون مثل یه تیکه بهشته...توی هر شهریش، هر قسمتیش، من عاشق غذاهاشونم...

...................................................................

الان تنهام، و از صبح کار کردم، یه ساعتی میشه که برگشتم خونه، و توی راه برای خودم چیز برگر گرفتم.. غذاهای فست فودی آخرین آپشن منن، من همیشه عاشق چیزای کبابی و غذاهای گرمم... بعد ولی چیز برگر دلم خواست و نوشیدنی مورد علاقم دلستر لیمو!!! خب لابد باید نوشیدنی مورد علاقم ایس مانکی و ال بل باشه محض کلاس گذاشتن، ولی هروقت چیزای دیگه رو امتحان میکنم تهش میرسم به دلستر لیمو... 

با خودم فکر کردم که خب بعد از دو روز سخت و کلی بدو بدو یه غذای آماده بخورم و کمی رست کنم... 

وسط غذا خوردنم از مارس عزیزم پی ام دارم...

مارس سلیقه ی موسیقیایی خاصی داره... یعنی همیشه از انتخاباش متعجب میشم، چیزایی که کسی گوش نمیده، یا مثلا با خودت میگی مگه میشه کسی این آهنگ رو دوست داشته باشه؟ ولی خب کنار اومدم با این قسمت ازش، و حتی دوست دارم... مثلا اینطوریه که وقتی ضبط ماشینش رو روشن میکنم یهو صدای پیتکو پیتکوی اسب میاد و شلیک گلوله، و بعدش صدای کلینت ایستوود میاد که یکمی حرف میزنه و بعدش موسیقی چند ثانیه ای پخش میشه!! و مارس بارها  و بارها این تِرَک رو پلی میکنه و لذت میبره! !!

داشتم میگفتم ازش تکست دارم، باز که میکنم میبینم یه موزیک برام فرستاده، که طبق معمول خاصه..و زیرش برام نوشته دوستت دارم میلو پاره ی تنم...

و لابد انتظار دارید متن آهنگش عشقی و رومانتیک باشه ولی خب اینطور نیس، آهنگ سبزسبز از سیمین قدیری....

من مارس رو با همین کاراش دوست دارم، همین شیوه ای که مختص خودشه، و هیچ چیزش مثل رابطه های دیگه پیش بینی شده نیست...مرد من برام موسیقی ای میفرسته که توش از طبیعت خونده شده، و زیرش بهم میگه پاره ی تنم...میدونم وقتی اینو میگه، یعنی من رو یه تیکه از خودش میدونه...من عاشق این جمله اشم...