دیروز روزی بود که پر از حس های متفاوت توش بود! هم حس سرخوشی داشت، هم حس تعجب، هم تجربه ی یه چیز جدید، هم عشق زیاد و هم نفرت و گریه!

دیروز برای اولین بار رفتم و جلسه ی اول پایان نامم رو پیش بردم... کارکنان اون محیط فوق العاده گرم و صمیمی و حامی بودن.. انتظارش رو نداشتم.. بی نهایت باهام همکاری کردن و تجربه ی روز اول رو برام دلچسب کردن... راستش توی کلاس اول، نمیدونستم باید چطور کارم رو شروع کنم، تدریس توی اون محیط یه چیز کااااملا متفاوت از هفت سال تجربه ی کاریم بود... و عااالی بود! عالی! حس های مختلفی داشتم، دوست نداشتم حس ترحم بیاد سراغم، ولی دست خودم نبود، یه جاهایی حس میکردم که زندگی خود من نوعی میتونست سخت تر باشه، همه چیز میتونست بدتر باشه، ولی من شانس زندگی کردن نرمال رو دارم...

ارتباط خوبی گرفتیم، من رو دوست داشتن، و دیگه ساعت های آخری که اونجا بودم منو شناخته بودن و باهام از دور حرف میزدن...

دلم میخواد با دنیاشون بیشتر آشنا بشم، حس هاشون رو تجربه کنم و باهاشون بیشتر حرف بزنم... زاویه ی دیدشون به دنیا چیز متفاوتی از دیدگاه همیشگیه منه!

بعد از کار، وقتی داشتم برمیگشتم، یه هوای خوبی شده بود، بارون بهاری میومد، بوی خوبی توی خیابون بود، و من برای بار هزارم به این نتیجه رسیدم که من آدمی ام که حتی اگه یه ذره یه کاری رو دوست نداشته باشم نمیتونم انجامش بدم! حالا که پایان نامه رو اونجوری دارم پیش میبرم که باب دل خودمه تموم سختیاشو به جون خریدم و دارم از انجامش لذت میبرم...

وقتی اومدم خونه دیدم که بسته ی پستیم هم رسیده.. از دیدن اون طرح های عالی کتاب رنگ آمیزی به وجد اومده بودم، بی صبرانه منتظر بودم که به مارس نشونش بدم...

ظهر اتفاق مسخره ای افتاد... اونقدر حالمو گرفت که طبق معمول همیشه که وقتی خیلیییییی و عمیییق ناراحت میشم میگیرم میخوابم، ترجیح دادم بخوابم...وقتی بیدار شده بودم داشت دیرم میشد چون کلاس فیلم داشتم، و سریع خودمو رسوندم به آموزشگاهه..قرار بود فیلم "آپ" رو ببینیم.. خب انقد Kevin کیوت هست که باعث شد با شاگردام کلی به خنگ بازیاش بخندیم و یادم بره که چی شده...

مارس رو دیدم، و فهمید که چقدر حالم گرفته بوده.. گفت که شب میاد پیشم...

براش یه بوته  ی توت فرنگی گرفته بودم و یه سری خرت و پرت دیگه، به مناسب روز مهندس و سپندارمذگان... چرا تاریخشو عوض کردن انداختن بهمن؟؟؟ خوندم البته دلیلش رو ولی بی خیااال بابا من توی اسفند دوست تر داشتمش! توی راه برگشت رفتم به یه لوازم تحریری هم سر زدم، میخواستم ببینم میتونم چیز مناسبی برای مارس بگیرم در کنار هدیه ی اصلیش.. ولی چیزی چشمم رو نگرفت.. در عوض برای بار هزارم رنگ های آکریلیک رو نگاه کردم، قیمتش رو برای بار هزارم پرسیدم و فکر کردم که کاش یکمی ارزون تر بود تا میتونستم سری کاملش رو بخرم، ولی مصمم شده بودم که به محض گرفتنه حقوق برم و بخرمشون.. چندتایی خرت و پرت دیگه هم دیده بودم که بی نهایت خوشم اومده بود ولی خب دیدم که چیز زیادی تا آخر اسفند نمونده ترجیح دادم فعلا محتاط تر خرج کنم...

شب وقتی مارس عزیزم اومد، دسته گلی  توی دستش دیدم که طبق معمول منو  اشکی کرد...خب من آدمی ام که وقتی اینجور چیزا رو میبینم احساساتم به مست گریه کردن تمایل داره!!! مارس آدم گل خریدن نیس، اینو بارها گفتم... ولی وقتی این کارو میکنه، انتخابش هم گل رز قرمز نیس... مرد من آدمی نیس که دستش بره سمت چیزایی که همه میخرن...همیشه دلش میخواد چیزای غیرعادی رو امتحان کنه... دسته گل صورتی ناز من، یه جورآروم و ملیحی کنار هم چیده شده بودن...

درکنارش یه پاکت بود...و فکر میکنی چی؟ توش برام یه نامه نوشته بود، یه نامه ی رسمی... و ازم خواسته بود که برم یه لوازم تحریری و تا میتونم چیزا مورد علاقم رو به حساب اون بخرم :) من برای بار هزارم شک کردم که نکنه مارس توی فکر من نشسته و به چیزایی که هرروز فک میکنم کنترل داره؟؟؟ چطور ممکنه بعد از قرنی دلم لواشک بخواد و اون شب برام بیاره؟ چطور ممکنه دلم لوازم تحریر بخواد و اون برای اولین بار این ایده بیاد توی ذهنش که ازم بخواد برم خرید کنم ؟ 

تا چند دقیقه نشسته بودم و به هدیه هام نگاه میکردم... مثلا قرار بود من سوپرایزش کنم...

.........................................................................

امروز پنج شنبس و من باز کلاس دارم! بعد از مدت ها آخر هفته ام رو هم قراره کار کنم. یعنی خودم خواستم که میک آپ بذارم چون دوست دارم که زودتر از وقت مقرر کلاسامو تموم کنم و تعطیلاتم رو شروع... در نتیجه این هفته و هفته ی بعد، فقط جمعه رو تعطیلم، ولی خب بعدش تعطیلاتم از راه میرسه و به مدت یک مااااه میرم برای خوش گذرونی و رست کردن مغز و جسمم!

..........................................................................

یه سوال از دوستایی که توی اینستام هستن...یه وقتایی عکسایی که میذارم بعدش دوباره کپشنش رو اینجا میذارم، براتون تکراری نیس؟ حوصلتون سر نمیره؟ من خودم آخه هربار که کسی پستی میذاره و بعدش عکس توی اینستاش، خیلی لذت میبرم، چون یه جورایی مصور میشه چیزی که خوندم... میخواستم مطمئن شم شما چه حسی دارید....

پست رو ویرایش نکردم، غلط های احتمالی تایپی رو ببخشید.