مرغ یخ زده از دستم افتاد روی پام. همون لحظه پام باد کرد و کبود شد.. به شدت درد میکنه و من میترسم که طوریش شده باشه...فردا هم از صبح تا غروب کلاس دارم...نمیدونم که چطور بشه.... امیدوارم که چیز خاصی نباشه... آخه چندروز قبلترش هم داشتم با آهو-همون همکارم که دیگه دوست شدیم- حرف میزدم که یه بارکی گوشی گنده ی مردونه اش از دستش افتاد روی پام...یادم نیست که همین پا بود یا اون یکی...ولی میگم نکنه همین بوده و به فاصله ی یه هفته دوبار ضرب دیده باشه؟؟؟

...........................................................................

راجع به دیزاین هالوین امسال یه فکرایی کردم ولی قطعی نه...

واسه خوراکی هاش هم یه سرچایی زدم توی پینترست. خب رسپی هاشون کاملا چیزایی هست که ب سختی توی ایران یافت میشه. من عکسای چندتاییشو سیو کردم که مشابهش رو بتونم درست کنم...

راجع به کاستِم ولی هنوز به نتیجه ای نرسیدم. بعدم اینکه امسال توی دوشنبه ست. که خب وسط هفته ست و باید یه فکر دیگه براش کنیم. 

..........................................................................................................

نمیتونم دلتنگی مامان رو کنترل کنم!! تقریبا هرروز داره بهم زنگ میزنه و به بهانه های مختلف میاد پیشم. من دوست ندارم اینو. گفتنش سخته و خب هزارجور فکر میاد توی سر شنونده ها ولی چیزیه که بازم میگم ربطی به دوست داشتنم نداره....بهش میگم من توی شهر دانشگاه بودم سه روز چهار روز میموندم مشکلی نداشتی الان دقیقا دو طبقه بالاترم چرا اینقدر دلتنگی؟؟

میگه که حوصله ام سر میره...

دوست ندارم ناراحتش کنم. ولی واقعا برنامه هام مختل میشه اینجوری...خب نمیشه که بگم شما بشین من میرم توی اتاق کارامو میکنم...امیدوارم موقتی باشه این موضوع و بعد از مدتی بتونه تعادل اییجاد کنه...

دخترک این وسط ولی متعادل تر رفتار میکنه!! این بچه از همون اولش هم منطقی و باشعور بود. بهم اون روز میگفت که دلش برام تنگ میشه ولی متوجه هست که من باید به زندگی خودم برسم...

صاحب اتاقم شده و هربار میگه که اونجا بهش خیلی خوش میگذره...

این سه هفته ای که گذشته سه چهارباری رفتم پایین، اولین بار که رفتم با خودم گفتم لابد گریه ام بشه با دیدن اتاقم که همه چیش عوض شده. ولی حقیقتش اینه که هیچ حسی نداشتم...

جالبه که وقتی بیشتر از دو ساعت اونجاییم دلم میخواد که برگردم خونه ام...

مارس هم تا حالا چندباری که از مهمونی برگشتیم خونه گفته که چقدر اینجا خوبه و دلم تنگ میشه برای خونه...

..........................................................................

اون روزی دفتری که مخصوص وام ها و قسط هامون درست کردیم رو اوردیم تا ببینیم دقیقا چی به چیه...خب همونجور که براورد کرده بودیم مارس به تنهایی نمیتونه از پسش بربیاد/ یعنی خودش میگه که میتونه ولی من نمیخوام واقعا...اینجوری شد که قسمتیش رو هم من بر عهده گرفتم...

حساب کتاب کردیم که حداقل تا دو سال آینده نباید مهمونی های پر خرج بریم، مهمونی های پر خرج بدیم، سفرای پر خرج ، و  دورهمی های خرج دار بریم و حتی مصرف اینترنت و شارژ گوشیمون هم باید کمتر باشه...

گفتن اینا شاید درست نباشه اما این مسائل مثل همه ی چیزای دیگه که مربوط به میلو و مارس هست اینجا ثبت میشه...خواستم بگم فقط قسمتای خوب ماجرا رو نخونین. که عروسیمون اونجور بود که میخواستیم، که خونه دار شدیم و اونجور ساختیمش که میخواستیم، اینا همشون پشتش یه  خرجای سنگین بود که خودمون دوتایی از پسش براومدیم و از این به بعد هم باید به خودمون تا چندوقتی سختی بدیم...هیچی برامون رویایی نبوده مگر اینکه با تلاش بدست اومده....

.............................................................................................

اون شب، توی نور کمرنگ و ملایم اتاق خوابمون، درحالیکه چشمامون گرم بود، بهش گفتم ازدواج با من بهت چیا داد؟؟ گفتم میدونم که تو تا قبل از من دوست نداشتی زندگی مشترک رو، دوست نداشتی ازدواج رو..و میخواستی که همیشه مجرد بمونی، حالا حست چیه؟؟

گفت که من با تو مسئولیت رو دوست دارم. گفت که ازدواج بهم قدرت ریسک داد و مردا وقتی کسی که دوستش دارن رو داشته باشن ریسک میکنن....

من ولی نگفتم که اینطور نیست. نگفتم که خیلی از مردا هم هستن که با اینکه کسی که دوستش دارن رو باهاش هستن ولی جرات ندارن قدم از قدم بردارن...

بهش گفتم که واقعا اینطوره؟؟ گفت که آره، گفت که من با تو یه خانواده ساختیم که این واسه من حس افتخار میاره....

ازم پرسید که از اینکه زنش شدم چه حسی دارم؟؟

برعکس همیشه که کلی اینجور وقتا حرف میزدم و جوابای طولانی میدادم، اینبار فقط آروم بهش گفتم که آرامش دارم...

اولش فک کرد که لابد ناراحتم که کوتاه جواب دادم!! گفت هرچی میخوای بگو...نگاش کردم گفتم واقعا همین، من آرامش دارم و این همون چیزیه که دنبالش بودم...

............................................................................................

ازش خواسته بودم یه کاری رو انجام بده که فراموش کرد. اومدم که دیدم انجام نداده، خواستم با یه لحن خیلیییی ملایم بگم که عه فراموش کردی؟؟؟

بعد استاپ شدم. 

گفتم بذار ببینم شیوه ی خودش اینجور وقتا چیه، اگه اون بهتره شیوه اش، منم مثلش بشم...

یادم اومد که مارس آدمیه که فراموش کاریامو، اشتباهاتمو، خرابکاریامو، و همه ی چیزای منفی رو خیلی بی خیال طور و مهربونانه رد میکنه حتی بی اونکه تذکر بده یا بگه یات رفت؟؟....همیییشه از همون ابتدای رابطمون تا به امروز که سه سال و سه ماه گذشته..

یه وقتایی بوده که فکر میکردم لابد حتمااااا این بار دیگه عصبانی میشه و بهم تذکر میده...ولی هربار خندیده و گفته مشکلی نیست....مارس نمونه ی بارز آدمیه که میذاره دقیقا همونجوری باشی که هستی. بدون استرس، بدون واهمه...و این همون چیزیه که من توی تماااام این سالها دنبالش بودم...

وقتایی که خواب میبینم بهم خیانت کرده یا با آدمای دیگس، بیشتر از اینکه ناراحت باشم از کارش و خیانتش، از اینکه دیگه حمایتش، وجودش، مهربونی هاشو ندارم داغون میشم توی خواب...میدونم که این موضوع خوبی نیست برای منی که استقلال رو دوست داشتم...ولی این مرد، منو اهلی کرده...

.......................................................................................

داشتیم فرم آمار و سرشماریمون رو پر میکردیم، پرسیده بود سرپرست خانوار...مارس منو نگاه کرد گفت یعنی منم؟؟ گفتم بله شمایید، شما سرپرست این خونه اید...برق چشاشو دوست داشتم اینقدری که الان که کنارم خوابش برده دلم میخواد محکم ماچش کنم وقتی یاد چشاش میفتم :)

...................................................................................

مستند نگاه کردن تنها علاقه مندی مشترک ماست :) و خب شبا معمولا مشینیم مستند نگاه میکنیم. من خیلیییی لذتمند میشم این لحظه ها. بله من میدونستم از همون روزای اول که تفاهممون توی بیشتر چیزا صفر درصده. عادات غذاییمون، سبک موسیقیمون، عادات رفتاریمون،فیلما و آدمای مورد علاقمون، فعالیت هایی که دوست داریم انجام بدیم...و هیچ وقت هم نشده که بخاطر هم کوتاه بیاییم. یعنی هرکس کاری رو کرده که دوست داشته!! یعنی اگه مثلا من دارم موزیکی گوش میدم که اون دوست نداره، من استاپش نمیکنم. اون میره با هندزفیری چیزی که دوست داره رو گوش میده درحالیکه توی آغوش همیم!! یا اگه داره فیلمی رو میبینه که من خوشم نمیاد، همونجور که کنارش نشستم خودم دارم توی لپتاپم فرندز میبینم یا بیگ بنگ :))  همه ی چیزایی که شما فکرش رو میکنین ما با هم فرق داریم. و فک کنم همینجاست که میتونم با اطمینان بگم برای ازدواج یا حتی یه رابطه ی خوب تفاهم لازم نیست!! داشتن روحیه ی صلح آمیز لازمه....میتونم بعد از سه سال اینو بگم دیگه هوم؟؟ یا زوده هنوز؟؟ اگه میتونم که خب اینم اضافه کنم که دست از پیدا کردن نقاط مشترک بردارید. شاید خسته شید از این موضوع و شاید گاهی نا امید، دنبال این باشید که اگه فرق دارید چقدر اون فرق آزارتون میده یا چقدر قابل تحمله...تمرکز روی این موضوع بیشتر کمک میکنه تا پیدا کردن چیزای مشترک...البته طبق معمول هیچی برای همه یکسان نیست...این تجربه ی شخصی من بود...